ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΙΕΡΟΨΑΛΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ,
Ομοτίμου Καθηγητού Σ.Σ.Ε -Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου της Μ.Τ.Χ.Ε.

Συμμετέχω στα μουσικά και θρησκευτικά δρώμενα της Ελλάδος και ιδιαίτερα της πόλεως μας πάνω από μισό αιώνα. Είχα την τύχη να υπηρετήσω την εκπαίδευση, τα αναλόγια των μεγαλυτέρων Ναών των Αθηνών να συνδεθώ με Αρχιεπισκόπους και Μητροπολίτας αλλά πάνω απ'όλα να έχω εκ του σύνεγγυς επαφές με τα Ιερά μουσικά τέρατα του παρελθόντος όπως οι αείμνηστοι Χατζηθεοδώρου, Ψάχος, Περιστέρης, Παναγόπουλος, Μανέας, Βαλληνδράς και άλλοι. Βλέποντας την στάση μερικών νέων κληρικών, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση μου από την ενεργό υπηρεσία, εννοώντας την ιεροψαλτική, ζώντας την παρακμή της εκπαίδευσης της εκκλησιαστικής μας μουσικής, αντιλαμβανόμενος ότι πρωτοψάλται, "δάσκαλοι", μάλλον οπαδούς παρά γνώστας του αντικειμένου προσπαθούν να καλλιεργήσουν,παρακολουθώντας την παρακμή του ιστορικότερου συλλόγου των Ιεροψαλτών, αυτού της Αθήνας, δέχθηκα την πρόταση μαθητών μου ( Ηλία Ρεδιάδη-Τούμπα, Γρηγόρη Πετράτου), ανθρώπων που συνέβαλα στην εξέλιξή τους ( Κ.Πολίτη, Γρ. Κακούρη) παλιών και καλών συναδέλφων ( Αθ. Πέτα, Γ.Κακουλίδη, Ν.Μποσίνη) και αρκετών νέων παιδιών να ηγηθώ μιας προσπάθειας αναδιάταξης του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών υπακούωντας πρωτίστως την φωνήν της συνειδήσεως, της μνήμης, του καθήκοντος έναντι της τάξεως αυτής των Ιεροψαλτών. Η προσπάθεια καθόδου ξεχωριστού ψηφοδελτίου με την ονομασία "Εν Δράσει" αποσκοπούσε στην κατάθεση μιας διαφορετικής πρότασης για την ενίσχυση του συνδικαλιστικού ιεροψαλτικού κινήματος, ιδιαίτερα των Νέων Ιεροψαλτών, των παιδιών και εγγονών μου. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή η πρόταση αλλά παρόλο το γεγονός ότι έφερα είς χείρας μου τις εξουσιοδοτήσεις των υποψηφίων ούτε αυτό έγινε δεκτό με το πρόσχημα της φυσικής παρουσίας των, γνωρίζοντας πώς τουλάχιστον για τον κύριο Ρεδιάδη κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον αφού παρουσίαζε εκδήλωση με τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο Πνευματικό Κέντρο της. Λυπούμαι για το γεγονός πως άνθρωποι, ουσιαστικά μαθηταί μου, παιδιά μου όχι μόνο δικά μου αλλά τουλάχιστον των κυρίων Κακουλίδη, Πέττα, Μποσίνη, Κετσετζή, άνθρωποι που μεγάλωσαν με τις φωνές τις διδαχές τα λάθη και τα σωστά μας, διέγραψαν ουσιαστικά την ψαλτική ιστορία του παρελθόντος με την συμπεριφορά τους στα πρόσωπά μας αλλά υποθήκευσαν και το μέλλον του συνδέσμου, αν λάβουμε υπ'όψιν μας το εύρος των γνώσεων, των επαφών, της δυναμικότητας σε νέους ανθρώπους που οι έτεροι υποψήφιοι (Ηλ. Ρεδιάδης-Τούμπας, Κ.Πολίτης,Γ.Κακούρης) θα μπορούσαν να προσθέσουν στον Σύλλογο των Αθηνών και στην Ιεροψαλτική Τάξη. Πλέον, η δημιουργία Συλλόγων επαγγελματιών μουσικών και συλλόγων πρέπει να θεωρείται δεδομένη και σίγουρα οι υπεύθυνοι δέον είναι να αναλογισθούν τις ευθύνες τους για την τραγική κατάληξη του άλλοτε κραταιού Συνδέσμου Ιεροψαλτών.

ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ και... ΟΥΤΙΔΑΝΟΙ

Ιστορίες τρέλας στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ιεροψαλτών

Του Ηλία Ρεδιάδη Τούμπα

Παραμονές της Μικρασιατικής Εκστρατείας δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα του Γ. Βλάχου ένα ιστορικό άρθρο σαν συνέχεια του “Οίκαδε” με τίτλο “οι Πομερανοί”.

Μου άρεσε, σκεπτόμενος τις αντιδράσεις που προκάλεσε χρόνια μετά αλλά και σαν ρίμα με το “Ουτιδανοί”. Βέβαια ούτε η Καθημερινή ούτε ο αείμνηστος Γ. Βλάχος, ούτε η Μικρασιατική Καταστροφή έχουν να κάνουν με τον δύσμοιρο Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ιεροψαλτών "Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός" και τους Ψάλτες αν και τώρα που το σκέφτομαι η τάξη αυτή βιώνει μια “οιονεί” Μικρασιατική Καταστροφή.

Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί η διοίκηση του Συλλόγου με γνώμονα ένα παροχημένο καταστατικό, που σαφώς υπάρχει, όχι μόνο απαγόρευσε στους Διαμαντή Μαυραγάνη, Γεώργιο Κακουλίδη, Φώτιο Κετσετζή, Κωνσταντίνο Πολίτη, Νικόλαο Μποσίνη, Γρηγόριο Κακούρη και στον υποφαινόμενο, αλλά και σε πολλούς άλλους συναδέλφους,  να είμαστε υποψήφιοι σε ξεχωριστό Συνδυασμό με την επωνυμία “Εν Δράσει” αλλά μας απέκλεισε και από το κοινό ψηφοδέλτιο αφού δεν δέχθηκε τις Υπέυθυνες Δηλώσεις μας με τις οποίες εξουσιοδοτούσαμε τον κ. Μαυραγάνη να μας εκπροσωπήσει αξιώνοντας από όλους μας, ως… «κακούς μαθητές» την φυσική μας παρουσία.

Αφού λοιπόν ο εν λόγω Σύλλογος ο οποίος υφίσταται, όπως και η ΟΜΣΙΕ, χάριν της γενναιοδωρίας της Διοικούσας Εκκλησίας (η οποία παρεχώρησε τα ακίνητά της για να εγκατασταθούν για να υβρίζεται από τους επικεφαλής τους στη συνέχεια) προσπάθησε, δήθεν, να “ανοίξει” το Σύλλογο με καθολική συμμετοχή των μελών του, στην συνέχεια άλλαξε ρότα και  απεφάσισε να συμμετέχουν οι ταμειακώς τακτοποιημένοι, τους οποίους κανείς –πλήν των εκλογομαγείρων γνωρίζει- και τελικά αρκέστηκε να στήσει μια Γενική Συνέλευση 30 απόμαχων και βοηθών αναλογίων (εκτός μερικών εξαιρέσεων). Και έρχεται με θράσος  να μαλώσει εμάς, τα κακά παιδιά, και στο τέλος να πει σε εμένα και στους υπόλοιπους ότι δεν σας χρειαζόμαστε. Γιατί χαλάτε τη σειρά και τα όνειρα συγκεκριμένων ανθρώπων να είναι Πρόεδροι, να πιστεύουν ότι μιλούν εξ ονόματος μιας μεγάλης στρατιάς Ιεροψαλτών, την οποία θα οδηγήσουν, μόνοι αυτοί, σε απάγκια λιμάνια “σωτηρίας” και ψυχικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής και οικογενειακής γαλήνης. Τι κι αν ψηφίσουν 30 άνθρωποι και ρίξουνε στην κάλπη και άλλους 100 ψήφους, έτσι για γούστο. Τι κι αν στο ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ υπάρχουν τουλάχιστον 2500 ψάλτες, τι κι αν κάποτε τα Διοικητικά Συμβούλια του εν λόγω ιστορικού Συνδέσμου τα συγκροτούσαν προσωπικότητες σαν τους Βαλληνδρά, Μπελούση, Καραγιαννόπουλο, Τζελά, Μαρούλη, Χατζηνικολάου, Μαφίδη και άλλους που οι ψυχές τους μας παρακολουθούν. Προφανώς ένας Άρχων της Μ.Τ.Χ.Ε, οΙεροψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Πειραιώς, ο Πρωτοψάλτης του μεγαλύτερου ναού της χώρας, διαπρεπείς συνάδελφοι και Επιστήμονες είμαστε αχρείαστοι μπροστά σε τόσους παραβοηθούς, βασταγάριους και φιλακόλουθούς…

Μας είπαν ότι “Εμείς, οι κρατούντες στο όνομα του Καταστατικού, της δήθεν ιστορίας και της παράδοσης, όλους εσάς και άλλους τόσους ακόμα σαν κι εσάς δεν σας χρειαζόμαστε γιατί απλά είστε “KAKA ΠΑΙΔΙΑ”…  Γιατί μπορεί να ζείτε από την ψαλτική, μπορεί να είστε επαγγελματίες μουσικοί, μπορεί να είστε επιστήμονες της οίκοθεν ή της θύραθεν παιδείας αλλά έχετε διαφορετικές απόψεις από εμάς…”

Μας είπαν ότι “Δεν σας επιτρέπουμε να έχετε διαφορετικές απόψεις από εμάς, να λέτε ότι ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ είναι επαγγελματικό Σωματείο, τη στιγμή που εμείς θέλουμε να τον χρησιμοποιούμε ως ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ και ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΙΑΣ..”

Μας είπαν ότι “δεν μπορούμε να πιστεύουμε και να ζητούμε να δημιουργηθούν 12 Σύλλογοι στην Αττική, ένας για κάθε Ιερά Μητρόπολη… Ένας πρέπει να είναι Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ…”

Ε, λοιπόν, το δυστύχημα είναι πως η ιστορία δε γράφεται με τα Καταστατικά και το κούνημα του δάχτυλου, με προγραμματισμούς επί χάρτου, ούτε με μερικούς νόθους ψήφους στην κάλπη… Η ιστορία γράφεται με ρίξεις, συνθέσεις, ανατροπές και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!

Τώρα, αν θέλει κανείς να λέγεται Επικεφαλής ενός Δ.Σ. και να παρουσιάζει ως έργο του και επίτευγμα Απολογισμό Χρήσης 3,500 ευρώ, με κορυφαίες δράσεις την αγορά καφετιέρας και τη σύνδεση Internet, να στηρίζεται σε 30 πραγματικούς και καμιά εβδομηνταριά άφαντους ψηφοφόρους σε σύνολο 2500 πραγματικών Ιεροψαλτών, σίγουρα του ταιριάζει ο τίτλος της Επιφυλλίδας “ΟΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ και οι ΟΥΤΙΔΑΝΟΙ”….

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ 23-3-2014

Στο παρόν άρθρο παραθέτω ένα Σχέδιο Ψηφίσματος για την αυριανή Γενική Συνέλευση του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών, σύμφωνα με τις γενικές αρχές που περιέγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου.

Κ.Π.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση λειτουργίας των θεσμών, είναι κρίση ηθική, είναι κρίση αντιλήψεων και τρόπου σκέψης, ίσως και ταυτότητας της σύγχρονης κοινωνίας. Γι' αυτό και ορθά υποστηρίζεται από πολλούς η άποψη ότι πρόκειται εν τέλει για μια κρίση του πολιτισμού μας, μια κρίση ολική.

Είναι επίσης βέβαιο ότι στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα συντελέστηκε μια απότομη στροφή στον ατομοκεντρισμό και συχνά στον άκρατο, δίχως αναστολές, εγωισμό,  εξέλιξη καθοριστική καθώς υπέσκαψε διαχρονικά και επικίνδυνα αξίες και αρχές, όπως αυτή του δημοσίου συμφέροντος, της κοινωνικής ευθύνης ή της αλληλεγγύης, ακόμη και της Δικαιοσύνης.
Έτσι, ως αποτέλεσμα επήλθε η σταδιακή αποσάρθρωση των σχέσεων του πολίτη με την κοινωνία καθώς και η επιδείνωση των σχέσεών του με την πολιτεία. Με αιχμή  μάλιστα την απογοήτευση και την οργή που προκάλεσε και η διάψευση των μεγάλων κοινωνικών οραμάτων επήλθε ένας άνευ προηγουμένου, υποβιβασμός στην αξία των, κάθε λογής, συλλογικοτήτων.
Η σύγχρονη ελληνική ψαλτική κοινότητα δεν κατάφερε -ενδεχομένως δεν προσπάθησε κιόλας-  να αποστασιοποιηθεί από αυτή την κοινωνική πραγματικότητα, δεδομένου ότι “υπερεπερίσσευσαν” και τα δύο προαναφερθέντα κακά: 0 στείρος ατομοκεντρισμός επικράτησε πλήρως και οι συλλογικότητες υποβιβάστηκαν κάτω από το βάρος της απογοήτευσης που έφερνε η διάψευση των οραμάτων της τάξης.
Εάν όμως εννοήσουμε την κρίση όχι μόνο ως πρόβλημα αλλά και ως ευκαιρία για την αναζήτηση λύσεων θεωρούμε ότι η εποχή που διανύουμε είναι η καταλληλότερη για να συντελεστούν οι αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις στην συλλογική μας πραγματικότητα.
Με την πεποίθηση ότι η ορθή συλλογική οργάνωση είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη προκειμένου η ψαλτική κοινότητα να είναι σε θέση να επιτελεί επιτυχώς, σήμερα αλλά και στο μέλλον, το ιστορικό και υψηλό ιερό της λειτούργημα στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας προτείνουμε, εν όψει της επικείμενης Γενικής Συνέλευσης του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών “Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός” τα παρακάτω:

1. Την τροποποίηση του Καταστατικού του Συνδέσμου ώστε να μετονομαστεί σε “Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών” με σκοπό την διευθέτηση των ορίων δράσης του και την δυνατότητα εγγραφής Μελών στα όρια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
2. Ο ορισμός 5μελών Διοικουσών Επιτροπών για την ίδρυση διακριτών Συνδέσμων Ιεροψαλτών για κάθε Ιερά Μητρόπολη του Λεκανοπεδίου και συγκεκριμένα:
   1. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδος
   2. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως
   3. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
   4. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού
   5. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος
   6. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
   7. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας
   8. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης
   9. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας
   10. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς
   11. Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου
3. Ο ορισμός μεταβατικής προσωρινής Διοίκησης αποτελούμενης από πέντε (11) παλαιά μέλη του Συνδέσμου, με σχετική εμπειρία Διοίκησης, σκοπός της οποίας θα είναι η εποπτεία της ορθής εκτέλεσης των διαλαμβανόμενων στο παρόν Ψήφισμα με την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθούν από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στις προσεχείς εκλογές.
   Προτείνονται (ενδεικτικά) οι κ.

1. Μαυραγάνης Διαμαντής
2. Παϊκόπουλος Δημοσθένης
3. Κακουλίδης Γεώργιος
4. Πέττας Αθανάσιος
5. Παπαζαρής Αθανάσιος
6. Σουσούνης Παναγιώτης
7. Δερμούσης Παναγιώτης
8. Ζόππας Κωνσταντίνος
9. Λαμπρόπουλος Γεώργιος
10. Βασιλικός Θεόδωρος
11. Βερίκιος Δημήτριος                                                                                                         

• Ορίζεται η 30^η Μαΐου 2014 ως καταληκτική ημερομηνία για την σύσταση των νέων Συνδέσμων, την κατάθεση των σχετικών δικαιολογητικών στα Αρμόδια Δικαστικά Όργανα, την Κατάρτιση των νέων Καταλόγων των Μελών Ιεροψαλτών ανά Σύνδεσμο, προκειμένου την Κυριακή 1^η Ιουνίου 2014 να διενεργηθούν Εκλογές Ανάδειξης Εκλεκτόρων για την ΟΜΣΙΕ σε όλους τους νεοϊδρυθένττες Συνδέσμους.
• Η προσπάθεια σύζευξης της συνέχειας και της ανανέωσης του συλλογικού οργανισμού της ψαλτικής κοινότητας δεν είναι πράξη διαδικαστική αλλά είναι πράξη ευθύνης απέναντι στην Εκκλησίας μας και στον πολιτισμού μας.

Ας είναι η πράξη μας αυτή μια απόδοση ελάχιστης τιμής στα 200 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος (1814-2014) από την Μεταρρύθμιση της Βυζαντινής μας Μουσικής από τους Τρεις Διδασκάλους.

Ανοιχτή Επιστολή προς τα Μέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών "Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός"

Αθήνα, Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Αγαπητοί κ. συνάδελφοι,

Με την παρούσα επιστολή μου επιθυμώ να καταθέσω δημόσια τις απόψεις μου για την κατάσταση της μεγάλης Ψαλτικής μας Οικογένειας και να προτείνω κάποιες λύσεις που θεωρώ ότι μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωσή της.

Βασικός πυρήνας της σκέψης μου αλλά και της εμπειρίας μου, ως αιρετός τόσο στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ιεροψαλτών όσο και στην ΟΜΣΙΕ είναι ότι υπάρχει μια εγνωσμένη αδυναμία ή και ανικανότητά μας να οργανωθούμε συλλογικά σε Πανελλαδικό επίπεδο (και γιατί όχι και σε Διεθνές!...) προκειμένου να αναπτύξουμε δράσεις και πρωτοβουλίες που θα προάγουν και θα προβάλλουν την Ιερή Τέχνη μας, την Ψαλτική Τέχνη, η οποία οφείλεται κυρίως στην οργανωτική αδυναμία μας στο Λεκανοπέδιο της Αθήνας.

Έχω την άποψη ότι ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιεροψαλτών “Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός” με την σημερινή του δομή αδυνατεί να καλύψει τις οργανωτικές ανάγκες της τάξης μας. Δημιουργήθηκε σε μια εποχή που η Αθήνα ήταν ακόμα μικρή και η Ιερά Αρχιεπισκοπή κάλυπτε το σύνολο της περιοχής. Έκτοτε συνέρευσαν εκατομμύρια συμπατριωτών μας, δημιουργήθηκε μια τεράστια μεγαλούπολη, γι αυτό και η Εκκλησία μας, ΟΡΘΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ, συνέστησε 12 Ιερές Μητροπόλεις προκειμένου να μπορεί να διαποιμάνει σωστά τους πιστούς της.

Γι αυτό προτείνω τη δημιουργία Συνδέσμων Ιεροψαλτών σε κάθε Ιερά Μητρόπολη. Με αυτόν τον τρόπο θεωρώ ότι θα καταστεί δυνατή η απογραφή, η οργάνωση και η δραστηριοποίησή μας επ’ ωφελεία της Εκκλησίας μας αλλά και της τέχνης μας. Θα υπάρχει καλύτερη επαφή τόσο με τους κατά τόπους φωτισμένους Επισκόπους μας όσο και με τους αγαπητούς μας Ιερείς, προκειμένου ο Ψάλτης να καταστεί μοχλός ανάπτυξης της Ενορίας και της Εκκλησίας και όχι βαρίδι στους Οικονομικούς Προϋπολογισμούς της.

Το μοντέλο Οργάνωσης που προτείνω δίνει την ευκαιρία σε περισσότερους συναδέλφους να προσφέρουν την γνώση και την εμπειρία τους, μπορεί να φέρει τους συναδέλφους πιο κοντά τον έναν στον άλλον και να συνεισφέρει στο μεγάλο και ιερό έργο της Εκκλησίας μας, ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης, που ολοένα και περισσότεροι συνάνθρωποί μας έχουν την ανάγκη της.

Μπορώ να επιχειρηματολογήσω για την άποψή μου αυτή επί μακρόν αλλά επ’ ουδενί θέλω να μακρηγορήσω και να σας κουράσω επαναλαμβάνοντας πράγματα που είμαι σίγουρο γνωρίζετε, οι παλαιότεροι, πολύ καλύτερα από εμένα…

Μακάρι, πολύ σύντομα να είμαστε σε θέση να καταστήσουμε τα συλλογικά μας όργανα χρήσιμα για την κοινότητά μας, την Εκκλησίας μας και τον τόπο.

Να μπορούμε να προσφέρουμε στον ψάλτη την ασφάλεια και την προστασία που έχει μεγάλη ανάγκη, ιδιαίτερα στο σύγχρονο περιβάλλον που οριοθετεί η μεγάλη οικονομική κρίση.

Να μπορούμε να οργανώνουμε και να παρέχουμε δια βίου κατάρτιση στα μέλη μας δεδομένου ότι με τη λήψη του Διπλώματος από κάποιο Ωδείο δεν πρέπει να σταματάει κανείς να μελετά την μουσική μας, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα, αλλά αντιθέτως να ξεκινάει το μακρύ ταξίδι της γνώσης και της εμπειρίας.

Να οργανώσουμε Ειδικές Υποτροφίες για ταλαντούχους νέους, υποδομές για την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής πτυχής της Ψαλτικής μέσα από Συναυλίες, Φεστιβάλ, Εκδόσεις που πλέον διοργανώνονται σπανιότατα.

Να τιμήσουμε όλους όσοι προσέφεραν την ύπαρξή τους στη ιδέα της Ψαλτικής και εργάστηκαν σκληρά στην προβολή και προώθησή της μέσα από τη διδασκαλία, την εκδοτική προσπάθεια, την καλλιτεχνική προβολή, την χρήση των νέων τεχνολογιών, την επιστημονική της έρευνα.

Να φτάσουμε ( γιατί όχι;) στο σημείο να αποδίδουμε εμείς, θεσμικά, την ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ του ψαλτικού λειτουργήματος σε όσους έχουν τα σχετικά προσόντα και την εμπειρία (την άσκηση…) μέσα από απρόσωπες και δίκαιες  πρακτικές, όπως συμβαίνει με όλες τις υπόλοιπες επιστημονικές Κοινότητες (των ιατρών, των δικηγόρων, των Μηχανικών κοκ) . Να φέρουμε στην κοινότητα των ψαλτών τους αρίστους και όχι τους αρεστούς…

Γι αυτό, συνημμένα στην επιστολή μου αυτή θέτω υπ’ όψη σας ένα Σχέδιο ψηφίσματος για την προσεχή Γενική μας Συνέλευση. Επειδή γνωρίζω ότι τις σκέψεις μου αυτές συμμερίζονται πολλοί συνάδελφοι, προτρέχω να τονίσω ότι δεν διεκδικώ καμιά πατρότητα επί της πρότασής μου αυτής, απλά παίρνω το θάρρος να την δημοσιοποιήσω γραπτώς και επωνύμως ΔΙΑ ΤΟ ΚΟIΝΟΝ ΩΦΕΛΟΣ…

Με τιμή και συναδελφικούς χαιρετισμούς,

Κωνσταντίνος Δ. Πολίτης

«Αιδ' Εις Αθήναι ...η πριν πόλις»

          

Με αφορμή τον διάλογο που ανοίγει σιγά σιγά για την Αθήνα, με αφορμή τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, παραθέτω το Ιστορικό ντοκιμαντέρ - αφιέρωμα στα νεοκλασικά σπίτια της Αθήνας με κείμενα του Γιάννη Τσαρούχη και εικόνες του Σπύρου Βασιλείου. Πρόκειται για τηλεοπτική παραγωγή διαρκείας 20 λεπτών που γυρίστηκε το 1980. Το σενάριο, τη διεύθυνση φωτογραφίας και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Νίκος Γραμματικόπουλος

Βραβεύθηκε με το Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη συμβολή του στη διατήρηση/διάσωση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς το 1980. Αγοράσθηκε από την Σουηδική Τηλεόραση και από την ΕΡΤ. Προβλήθηκε στην εκπομπή «Μια ταινία μία συζήτηση».
Επίσης προβλήθηκε στην τελευταία διάλεξη του κύκλου ομιλιών του ΕΙΕ «Αρχαιολογία της Πόλης των Αθηνών» που ήταν αφιερωμένη στα νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας (Μάιος 1994).

ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ...

Αγαπητοί φίλοι,


Με αφορμή την έκδοση  από τον Εκδοτικό Οίκο Λιβάνη (!) του βιβλίου του καταδικασθέντος εγκληματία Κουφοντίνα αισθάνομαι το χρέος, ως... "παιδί της Μεταπολίτευσης" να εκθέσω μερικές πρόχειρες σκέψεις μου.


Βασική μου άποψη είναι ότι: "Κανείς δεν γεννήθηκε στις 17 Νοέμβρη..."


"Αντιθέτως, πολλοί πέθαναν και δεν χρειάζεται κανένα βιβλίο, γραμμένο μάλιστα από το δολοφόνο τους για να δικαιολογήσει τον θάνατό τους , ο οποίος όχι μόνο χάραξε βαθιά την συλλογική μας μνήμη αλλά, κυρίως, τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τη δημοκρατία και αλλοίωσε δραματικά τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.


Οι Ρίτσαρντ Γουέλς, Ευάγγελος Μάλλιος, Παντελής Πέτρου, Σωτήρης Σταμούλης, Τζορτζ Τσάντες, Νίκος Βελούτσος, Χρήστος Μάτης, Νίκος Μομφερράτος, Σ. Ρουσέτης, Νίκος Γεωργακόπουλος, Δημήτρης Αγγελόπουλος, Αλέξανδρος Αθανασιάδης, Γουίλιαμ Νορντίν, Κώστας Ανδρουλιδάκης, Παύλος Μπακογιάννης, Ρόναλντ Στιούαρτ, Γιάννης Βαρής, Γιοργκού Τσετίν, Θάνος Αξαρλιάν, Μιχάλης Βρανόπουλος, Ομέρ Σιπαχίογλου, Κώστας Περατικός και Στίβεν Σόντερς, έπεσαν θύματα δολοφονικής επίθεσης για τις οποίες ο... "συγγραφέας" καταδικάστηκε  στην Πρωτόδικη απόφαση σε 13 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη και στην Εφετειακή απόφαση σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 11 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στη 17Ν.


Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίσει τον Κουφοντίνα ως βαρυποινίτη ειδεχθή δολοφόνο και σε καμμιά περίπτωση, βεβαίως, ως πολιτικό κρατούμενο. Και ασφαλώς οι χαρακτηρισμοί του "πονήματος" αυτού ως έργο "λαϊκότητας" και "λογιοσύνης" μόνο ως ανοησίες μπορούν να εκληφθούν. Ιδιαίτερα τη στιγμή που αυτοί εκπηγάζουν από αμετανόητους εκπροσώπους του Αριστερού Αντισυνταγματικού τόξου όπως κάποιος Γιαννόπουλος, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως επικεφαλής Φράξιας με την επωνυμία ΡΟΖΑ.


Αλήθεια, πώς είναι δυνατό τέτοια μορφώματα να παραμένουν ακόμα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αν και βρίσκεται στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δείχνει ότι δεν μπορεί να αποκοπεί από τα βαρίδια του αμαρτωλού παρελθόντος του...


Όσο για τον ψύχραιμο παρατηρητή του "θλιβερού" παρόντος, αυτός θα πρέπει να αναλογιστεί βαθιά ποιοι, με ποιους τρόπους και για ποιους λόγους όπλισαν το χέρι του δολοφόνου Κουφοντίνα με σκοπό να αλλάξουν δραματικά -ΜΕ ΤΟΝ ΒΙΑΙΟ ΑΥΤΟ ΤΡΟΠΟ- την ιστορική πορεία της χώρας.


Τέλος, καλώ τον Εκδοτικό Οίκο Λιβάνη να δεσμευθεί δημοσίως, ΑΜΕΣΑ, ότι θα διαθέσει το συνολικό ποσό των εισπράξεων του συγκεκριμένου βιβλίου, ΟΔΗΓΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, σε φιλανθρωπικούς σκοπούς της Ελληνικής Πολιτείας, διότι διαφορετικά θα έχει καταστεί μοχλός στην εμπορευματοποίηση του αίματος τόσων δικαίων ή αδίκων νεκρών...


Κωνσταντίνος Πολίτης