Το βυζαντινό μέλος καλλιεργήθηκε στο Άγιον Όρος σε όλες τις μονές και τις σκήτες. Καθημερινή ενασχόληση των πατέρων είναι η ακοίμητη δοξολογία και λατρεία του Θεού. Μακρά χορεία αγιορειτών υμνωδών που αγγίζει τα χρόνια του μαίστορα Αγ. Ιωάννου του Κουκουζέλη, διατηρεί την ψαλτική σε υψηλές επιδόσεις. Μεταλαμπαδεύουν δε την μουσική γνώση και με τις χειρόγραφες πηγές κυρίως δε με τη «ζώσα φωνή». Γεγονός που αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τους νεοτέρους και τεκμήριο της αδιάκοπης αγιορείτικης ψαλτικής παραδόσεως. Ανάμεσα στους αγιορείτες που διακρίθηκαν στην ψαλτική τέχνη ήταν και ο Γέρων Δοσίθεος Κατουνακιώτης.
Ο Γέρων Δοσίθεος Κατουνακιώτης (1912-1991) έλαβε τα πρώτα μαθήματα βυζαντινής μουσικής από πρόσφυγες ιεροψάλτες. Στο Άγιον Όρος είχε την ευκαιρία να ακούσει τους καλύτερους Αγιορείτες μουσικούς. Τυφλός όντας, ανέπτυξε ιδιαίτερα την αίσθηση της ακοής και χάρη στην μουσική του επιδεκτικότητα κατάφερε να αποκτήσει άρτια μουσική γνώση.Ο Γέρων Δοσίθεος στα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδαξε μουσική στην Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού Φυλής, στην οποία και εμπιστεύθηκε όλο το έργο του. Διακρίθηκε για την καλλιφωνία και την άριστη ερμηνεία κλασικών μαθημάτων, ιδιαιτέρως δε μαθημάτων του Ιακώβου Πρωτοψάλτου και χαρακτηριστική την μνημειακή δηλωσή του: «Θα πεθάνω και δεν θα χορτάσω τον Ιάκωβο». Επίσης σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην μελοποιία και την διδασκαλία. Αδιάψευστος μάρτυρας του έργου του, το πλήθος του ηχητικού και γραπτού υλικού που άφησε.
Με σεβασμό στην μνήμη του και διάθεση μαθητείας στην ψαλτική του αβρότητα, παραθέτουμε την ηχογράφηση: «Άξιον Εστίν» του Φιλανθίδου σε ήχο Δευτερόπρωτο.
Πηγή: http://www.pemptousia.gr/
