Εκοιμήθη ο Πρωτοψάλτης και Καθηγητής Χρήστος Χατζηνικολάου

του Κωνσταντίνου Δ. Πολίτη

Έφυγε από κοντά μας ο Χρήστος Χατζηνικολάου, δάσκαλός μου, επί μισό αιώνα Πρωτοψάλτης του Καθεδρικού ναού της Αγίας Παρασκευής Αττικής. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως Καθηγητής Μουσικής, και στην Ωδειακή Εκπαίδευση ως Διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής του Εθνικού Ωδείου. Υπήρξε πρωτοστάτης του ιεροψαλτικού συνδικαλισμού από το 1964 μέχρι το 2005 περίπου. Διετέλεσε Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών "Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός" καθώς και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος (ΟΜΣΙΕ).

Γεννήθηκε στα Σκουρέικα της Σάμου το 1935 και τα πρώτα βήματα στην ψαλτική τα έκανε με τον διακεκριμένο Σάμιο Πρωτοψάλτη του Παναγίου Τάφου Ε. Βαμβουδάκη. Σπούδασε στην Πάντειο και στο Εθνικό Ωδείο.

Επί των ημερών του η ιεροψαλτική τάξη γνώρισε σημαντική πρόοδο τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο. Θα μείνει στην ιστορία για την σθεναρή αντίθεσή του με τη Μέθοδο διδασκαλίας του Σίμωνα Καρρά και των μαθητών του αλλά και για τους αγώνες του για τη θεσμική αναβάθμιση του ιεροψαλτικού λειτουργήματος.

Επί θητείας του ψηφίστηκε, ο πρώτος στην ιστορία, Κανονισμός Ιεροψάλτου από την Εκκλησία της Ελλάδος σε συνεργασία με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο, με τον οποιο τον συνέδεε στενή φιλία.

Από σήμερα θα υμνεί τον Πανάγαθο μετέχοντας και αυτός στην παλαίφατη σεπτή χορεία των κεκοιμημένων ιεροψαλτών που τόσο αγάπησε. Αιωνία του η μνήμη.

Μια ιδεολογική προσέγγιση στην καλύτερη δυνατή διαχείριση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας

Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία στα Μέσα (μάλλον και στα... έξω), αλλά κυρίως μυστικά και πίσω από την πλάτη του κυρίαρχου ελληνικού λαού, για το μείζον ζήτημα της εκμετάλλευσης του θρυλούμενου, μάλλον ορθώς, τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, παραθέτω, έστω και με μια σαρκαστική και μάλλον διασταλτική προσέγγιση, το γνωστό παράδειγμα του ιδιοκτήτη δύο αγελάδων που μελετά μέσα από τη σύγκριση των κυρίαρχων παγκόσμια ιδεολογικών τάσεων, τη βέλτιστη διαχείρισή τους.



ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Ο αφέντης σου παίρνει ένα μέρος του γάλακτος.
ΚΑΘΑΡΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις βάζει σ' ένα στάβλο μαζί με τις αγελάδες όλων των άλλων. Εσύ πρέπει να φροντίζεις όλες τις αγελάδες. Η κυβέρνηση σου δίνει ακριβώς όσο γάλα χρειάζεσαι.
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις βάζει σε ένα στάβλο μαζί με τις αγελάδες όλων των άλλων. Μια ομάδα πρώην εκτροφέων κοτόπουλων, τις φροντίζει. Εσύ πρέπει να φροντίζεις τα κοτόπουλα που πήραν από τους πρώην εκτροφείς κοτόπουλων. Η κυβέρνηση σου δίνει ακριβώς το γάλα και τα αβγά που οι νόμοι λένε ότι χρειάζεσαι.
ΦΑΣΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις δύο, σε προσλαμβάνει για να τις φροντίζεις κι έπειτα σου πουλάει το γάλα.
ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Οι γείτονές σου σε βοηθούν να τις φροντίζεις και όλοι μαζί μοιράζεστε το γάλα.
ΡΩΣΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Εσύ πρέπει να τις φροντίζεις αλλά η κυβέρνηση παίρνει όλο το γάλα.
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις δύο και σε εκτελεί.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση σου βάζει πρόστιμο για την μη εξουσιοδοτημένη κατοχή δύο ζώων στάβλου σε διαμέρισμα.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις δύο και σε καλεί στο στράτευμα.
ΚΑΘΑΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Οι γείτονές σου αποφασίζουν ποιος θα πάρει το γάλα.
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Οι γείτονές σου διορίζουν κάποιον που θα αποφασίσει ποιος θα πάρει το γάλα.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η κυβέρνηση υπόσχεται να σου δώσει δύο αγελάδες αν την ψηφίσεις. Μετά τις εκλογές, ο πρόεδρος κατηγορείται επειδή κερδοσκόπησε με τα "μελλοντικά" βοοειδή. Ο τύπος βαφτίζει το σκάνδαλο "Cowgate".
ΑΓΓΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Τις ταΐζεις με μυαλά προβάτων κι αυτές τρελαίνονται. Η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα.
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Στην αρχή η κυβέρνηση ορίζει πώς πρέπει να τις ταΐζεις και πότε μπορείς να τις αρμέγεις. Έπειτα, σε πληρώνει για να μην τις αρμέγεις. Στη συνέχεια, τις παίρνει και τις δύο, σκοτώνει τη μία, αρμέγει την άλλη και πετάει το γάλα. Στο τέλος, σε αναγκάζει να συμπληρώσεις μερικές φόρμες για να καταγγείλεις τις αγελάδες που λείπουν.
ΑΝΑΡΧΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες. Ή τις πουλάς σε μια θεμιτή τιμή, ή οι γείτονές σου δοκιμάζουν να σε σκοτώσουν για να πάρουν τις αγελάδες.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ - ΚΟΝΓΚ: Έχεις δύο αγελάδες. Πουλάς τρεις στην ανώνυμη εταιρία σου, χρησιμοποιώντας ανοιχτές τραπεζικές πιστωτικές επιστολές του κουνιάδου σου. Έπειτα, ξεκινάς μια ανταλλαγή μετοχών με δημόσια εγγραφή, και καταφέρνεις να τις ξαναπάρεις και τις τέσσερις αγελάδες με φορολογικές απαλλαγές για τη συντήρηση πέντε αγελάδων. Τα δικαιώματα στο γάλα έξι αγελάδων μεταφέρονται μέσω ενός παναμέζου μεσάζοντα στις νήσουν Καϊμάν, που είναι ιδιοκτησία του κυρίως μετόχου, που ξαναπουλά στη δική σου ΑΕ τα δικαιώματα του γάλατος και των 7 αγελάδων. Ο ετήσιος ισολογισμός επιβεβαιώνει ότι η εταιρία είναι ιδιοκτήτρια 8 αγελάδων με μια option αγοράς άλλης μίας. Στο μεταξύ, εσύ σκοτώνεις τις δύο αγελάδες επειδή το γάλα τους δεν είναι καλό.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση σου απαγορεύει τόσο να τις αρμέγεις όσο και να τις σκοτώσεις.

ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Παντρεύονται και υιοθετούν ένα μοσχαράκι.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και αρνείται ότι έχουν υπάρξει ποτέ. Το γάλα τίθεται εκτός νόμου.
POLITICAL CORRECTNESS: Έχεις σχέση (η έννοια της "ιδιοκτησίας" είναι σύμβολο ενός φαλλοκεντρικού παρελθόντος, πολεμοχαρούς και μη ανεκτικού) με δύο βοοειδή διαφορετικής ηλικίας (πολύτιμα ωστόσο για την κοινωνία) και γένους μη γνωστοποιημένου.
ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ: Έχεις δύο καμηλοπαρδάλεις. Η κυβέρνηση σε αναγκάζει να πάρεις μαθήματα φυσαρμόνικας.

Το κακό (και κατ’ αναλογία εφιαλτικό για εμάς τους Έλληνες και την πολυπόθητη από όλους μας (;;;) εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου) είναι ότι ο κάτοχος των δύο αγελάδων βγαίνει χαμένος από οποιαδήποτε ιδεολογική προσέγγιση κι αν εφαρμόσει στη διαχείριση των δύο αγελάδων...
ΤΥΧΑΙΟ; ; ;     ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ . . .

Η κατανομή του παραγόμενου εισοδήματος- πλούτου και η παραγωγικότητα της Ελλάδας

Με τα επόμενα στοιχεία θέλουμε να δείξουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι τόσο φτωχή όσο νομίζουμε. Πλούτος υπάρχει και μάλιστα πολύς αλλά όχι για την πλέμπα. Έχουμε και λέμε:
Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού αυξήθηκε κατά 60%,

30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει έλληνες πολίτες στο εξωτερικό,

Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκατ. €.

Η Εθνική Τράπεζα αύξησε κατά 197,24 % τα κέρδη της, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 15%. Η τράπεζα Πειραιώς αύξησε κατά 460,6 % τα κέρδη της, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 284,97%, η ALPHA αύξησε τα κέρδη της σε ποσοστό 45,48%, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 29,7%.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται σε 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια.

Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις (τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων), ενώ μόνο 166 επιχειρήσεις για το 2009 έχουν 12 δις € κέρδη. Αν φορολογούνταν με τον ανώτατο συντελεστή που υπάρχει (45%) το κράτος θα εισέπραττε 5,5 δις €/ έτος, όσα χρήματα θα εξοικονομήσει κόβοντας 300 εκατομμύρια Ευρώ από τους συνταξιούχους, 1,5 δις από την κατάργηση του λεγόμενου 14ου μισθού και από την αύξηση 2% του ΦΠΑ.

Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δις.

Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.

Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως.

Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο.

Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας.

Σκάνδαλα (Βατοπέδι, Siemens, Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της Ακρόπολης) αλλά και στα 28 δις που έδωσε το κράτος στις ελληνικές τράπεζες ως εγγύηση.

Σε ολόκληρη την περίοδο 2000- 2009 τα φορολογικά έσοδα ήταν λιγότερα κατά 14,5 δις Ευρώ και αυτό γιατί το κράτος…ξέχασε να εισπράξει 3,5 δις € από την άμεση φορολογία (απόκλιση του φόρου των επιχειρήσεων και του φόρου στην περιουσία), 1,9 δις € από φόρους στην ακίνητη περιουσία (φυσικά τη μεγάλη) και 10,9 δις € από τον ανείσπρακτο ΦΠΑ.

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος μεταξύ 2004 και 2009 το σύνολο του ενεργητικού των τραπεζών από 275 δις € έφτασε τα 579 δις (δηλαδή κέρδη όσο το συνολικό χρέος της χώρας). Σύμφωνα δε με τα στοιχεία του Σεπτέμβρη του 2009, από αυτά τα 579 δισ., τα 400 (!) έχουν καταληστευθεί από επτά μόνο τράπεζες, τις Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς, ΑΤΕ, Εμπορική, Marfin

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 10.000 offshore εταιρίες διαχειρίζονται κάθε χρόνο 500 δις €.

Οι καταθέσεις και οι συμφωνίες επαναγοράς (τα repos) των επιχειρήσεων στις τράπεζες από 160 δισ. € το 2004 εκτινάχτηκαν στα 277 δισ. € μέχρι το Νοέμβρη του 2009. Δηλαδή, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, ενώ αύξησαν σε μια πενταετία το χρήμα που διαθέτουν κατά 117 δισ. € (ποσοστό αύξησης 73%).

Οι καταθέσεις προθεσμίας των επιχειρήσεων και των ιδιωτών στις τράπεζες, όπως βεβαιώνει και πάλι η Τράπεζα της Ελλάδας, από 36 δισ. € το 2004 έφτασαν στα 136 δισ. € το Νοέμβρη του 2009. Εκείνες οι καταθέσεις δηλαδή που κατά τεκμήριο αφορούν σε μορφή κατάθεσης των πλουσιότερων κοινωνικά στρωμάτων, αυξήθηκαν σε μια πενταετία κατά 100 δισ. € (ποσοστό αύξησης 278%).

Ενώ όσων αφορά τους μισθωτούς τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορερικά αφού:

Ο μισθός του ανειδίκευτου εργάτη μέσα στην 15ετία αυξήθηκε από 15 € στο ιλιγγιώδες ποσό των 30 €.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας και της EUROSTAT:

Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι μόλις στο 51% του Ευρωπαικού Μ.Ο., οι μέσες αποδοχές βρίσκονται στο 73%, οι συντάξεις είναι στο 55% των αντίστοιχων της Ευρώπης και η αγοραστική δύναμη του μέσου εργαζόμενου είναι μόλις στο 83% του Μ.Ο. της Ευρωπαικής Ένωσης.

1.Η φορολογία

Σε αυτό το σημείο θα παρουσιάσουμε δύο φορολογικά παραδείγματα προκειμένου να παρουσιάσουμε κάποιες χτυπητές αδικίες του φορολογικού συστήματος. Το πρώτο αναφέρεται στην αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων και το δεύτερο πως μπορεί κάποιος να κρύψει την πραγματική ακίνητη περιουσία του φτιάχνοντας μια εταιρία ή μία offshore.

Φορολογικό Παράδειγμα Α

Έστω ότι έχουμε δύο πρόσωπα, το Α με εισόδημα 1000 € και το πρόσωπο Β με εισόδημα 5000 €. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι και οι δύο αγοράζουν το ίδιο προϊόν αξίας 100 €. Ο έμμεσος φόρος που τους αναλογεί (ο Φ.Π.Α.) είναι 21% δηλαδή 21 € και για τους δυο. Όμως σε σχέση με το εισόδημα τους η επιβάρυνση για τον Α είναι 2.1% του εισοδήματος του, ενώ για τον Β είναι 0.42% του εισοδήματος του.

Δηλαδή, όσο περισσότερο αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι τόσο περισσότερο πλήττονται τα χαμηλότερα εισοδήματα και υποβοηθούν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και όχι τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει ένα φορολογικό σύστημα.

Φορολογικό Παράδειγμα Β

Έστω ένας μικρομεσαίος εισοδηματίας έχει τρία διαμερίσματα στην Αθήνα, τα νοικιάζει και ζει από αυτά. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι εισπράττει 500 € για το καθένα (δηλαδή το μήνα έχει εισόδημα 3 * 500=1500 € και το χρόνο 18.000 €). Ας υπολογίσουμε τώρα τα συνολικά του έξοδα:

1) Φόρος εισοδήματος (με τα 12000 αφορολόγητο): (18000-12000)Χ25%=1500€

2) Προκαταβολή για την επόμενη χρονιά και τον συμπληρωματικό φόρο (919,60+270)+1500=2.689,60€

3) Πλήρωσε ακόμα αναλογία κοινοχρήστων που αφορούν τον ιδιοκτήτη 200€, για τον λογιστή του πλήρωσε 600€ και για επιδιορθώσεις ζημιών 1000€

4) Έστω ότι το τρίτο σπίτι το έχει αγοράσει με δάνειο και οι τόκοι που πλήρωσε για την χρονιά ήταν 1000€, τότε θα έχει μείωση από τον φόρο του 2.689,60-200=2489,60€

Οπότε για την χρονιά που πέρασε εισέπραξε 18.000€ και πλήρωσε για διάφορα έξοδα και φόρο εισοδήματος 4.289,60 € οπότε του έμειναν 18.000-2489,60-1800=13.710,40€ ή το 76,17% του εισοδήματός του.

Αν τώρα ο ίδιος κύριος είχε φτιάξει μία εταιρεία , ας πούμε την ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΠΕ και είχε αυτά τα τρία σπίτια με τα ίδια ακριβώς έσοδα και έξοδα θα είχαμε το εξής αποτέλεσμα:

Έσοδα εταιρείας για την χρονιά :

Από ενοικίαση κατοικίας: 18.000€

Έξοδα εταιρείας για την χρονιά :

Τόκοι δανείου 1000€
Λογιστής 600€
Κοινόχρηστα 200€

Μέχρι εδώ είναι τα ίδια, όμως μπορείς να κάνεις και το εξής νόμιμο για μία εταιρεία:

Και αποσβέσεις 10% επί της αξίας των ακινήτων ( 3 ακίνητα αξίας 80.000€ το καθένα δηλαδή έχουμε) 24.000€

Σύνολο εξόδων 25.800€

Δηλαδή (έσοδα) 18000- (έξοδα) 25.800= ζημίες 7800, που σημαίνει ότι είναι αφορολόγητος, με πραγματικό εισόδημα για ίδια κατανάλωση 16.200€ δηλαδή το 90% του εισοδήματος του.

Αυτό είναι που εννοούμε ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας & Ανάπτυξης δεν θα θίξει τίποτα από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Δεν θα αναρωτηθούν, π.χ., πόσες απ΄ τις ιδιωτικές κατοικίες, βίλες κτλ. ενώ ανήκουν σε ιδιώτες δεν φορολογούνται, όχι διότι φοροδιαφεύγουν αλλά διότι τυπικά ανήκουν σε “τουριστικές επιχειρήσεις που δεν πραγματοποιούν κέρδη” ή σε offshore εταιρίες. Στα παραπάνω προσθέστε το 10% φόρο που πληρώνουν οι τράπεζες, το 25% που πληρώνουν οι ΑΕ, τον ελάχιστο φόρο της εκκλησίας και την σχεδόν απόλυτη φοροαπαλλαγή που έχουν οι εφοπλιστές.

1.Επίλογος

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το 2009 (International Monetary Fund, World Economic Outlook Database-October 2009), το κατά κεφαλή Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε δολάρια διεθνούς αγοραστικής δύναμης (Purchasing Power Parities) ήταν για την Ελλάδα 30.856 $, για την Ισπανία 29.527 $, για την Ιρλανδία 39.441 $, για τη Γερμανία 34.219 $ και για τη Γαλλία 33.744 $. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι PIGS δεν είναι «φτωχές χώρες». Η Ελλάδα έχει επίπεδο ανάπτυξης που αντιστοιχεί στο 91,4% του επιπέδου ανάπτυξης της Γαλλίας και στο 90,2% εκείνου της Γερμανίας. Μάλιστα, η Ιρλανδία έχει ψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ και από τις δύο χώρες του «ευρωπαϊκού πυρήνα».

Πηγές:
1) http://www.imf.org/
2) http://www.worldbank.org/
3) http://www.worldbankcampaigneurope.org/
4) http://www.reuters.com/
5) http://www.kathimerini.gr/
6) http://www.tovima.gr/
7) http://www.stoppoverty.gr/
8) http://www.gsee.gr/
9) Οικονομική έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2009

Βιβλίο-ταξίδι στις μουσικές παραδόσεις της Σαμοθράκης | Telegramm.gr | η Eναλλακτική Eνημέρωση

Βιβλίο-ταξίδι στις μουσικές παραδόσεις της Σαμοθράκης Telegramm.gr η Eναλλακτική Eνημέρωση

6-7 Σεπτεμβρίου 1955: Το Τουρκικό πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Του Κωνσταντίνου Πολίτη

Ο όρος «Σεπτεμβριανά» ζωντανεύει στη μνήμη του οικουμενικού ελληνισμού το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο κατευθυνόμενος τουρκικός όχλος από την κυβέρνηση Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955.  Η Συνθήκη της Λωζάννης που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 υπήρξε η αφετηρία του ξεριζωμού του ελληνικού στοιχείου από την Πόλη, παρά το γεγονός ότι -θεωρητικά- το προστάτευε.  Ήδη τo 1927, τέσσερα χρόνια μετά την υπογραφή της, η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινουπόλεως είχε καταστεί μειονότητα, αφού ο αρχικός πληθυσμός της (περίπου 300.000 άτομα)  μειώθηκε στα 100.000, στα οποία προστίθονταν άλλοι 25.000 Έλληνες πολίτες.

Με απροκάλυπτες μεθοδεύσεις της η Τουρκίας σύντομα περιόρισε ασφυκτικά τα δικαιώματα που παρείχε στους Έλληνες η συνθήκη, καταπατώντας με απροκάλυπτο τρόπο διάφορα άρθρα της ενώ πιέσεις ιδιαίτερα ασκούσε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού απουσίαζε παντελώς το ελληνικό κράτος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αυτές αφορούσαν απελάσεις ομογενών και δη σημαινόντων προσώπων, απαγόρευσεις εξασκήσεως πολλών επαγγελμάτων σε Έλληνες, αναίτιες κατασχέσεις περιουσιών, επεμβάσεις στις εκλογές των ομογενειακών ιδρυμάτων καθώς και παρεμβολές διαφόρων προσκομμάτων στην ομαλή οργάνωση και λειτουργία των εκπαιδευτηρίων ενώ το αποκορύφωμα ήταν η στρατολόγηση είκοσι κλάσεων ομογενών, ηλικίας 25 – 45 ετών, το 1941 και η αποστολή τους σε «τάγματα εργασίας» με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε βαριές δουλειές στα βάθη της Τουρκίας, υπό άθλιες καιρικές συνθήκες. Αποκορύφωμα όλων υπήρξε η περιβόητη «φορολογία περιουσίας» (varlιk vergisi) – ‘βαρλίκι’ για τους ντόπιους Κωνσταντινουπολίτες. Σύμφωνα μ’ αυτόν το νόμο, οι τουρκικές αρχές, με αυθαίρετο τρόπο, όριζαν για τους μειονοτικούς φόρο πολλαπλάσιο της συνολικής αξίας της περιουσίας τους. Αποτέλεσμα αυτού του νόμου υπήρξε η δήμευση πολλών περιουσιών. Πολλοί Έλληνες οδηγήθηκαν στην Ανατολία για καταναγκαστικά έργα όπου αποδεκατίστηκαν από τις κακουχίες, ενώ όσοι σώθηκαν επέστρεψαν σε άθλια κατάσταση στις αρχές του 1944, όταν πλέον άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βάσει αυτού του νόμου η ελληνική ομογένεια, αν και αποτελούσε λιγότερο από το 0,5% του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας, εκλήθη να πληρώσει το 20% του συνολικού ποσού του φόρου.

Τα μέτρα κατά της ελληνικής μειονότητας χαλάρωσαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ιδίως μετά το 1947, εξαιτίας του διεθνούς αρνητικού κλίματος προς την Τουρκία που είχε τηρήσει ευμενή ουδετερότητα προς την ναζιστική Γερμανία. Εξάλλου, η ένταξη της Τουρκίας και της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ το 1952 συνέβαλε αποφασιστικά στη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Έτσι η ελληνική ομογένεια βρήκε την ευκαιρία να αναδιοργανωθεί και να ανακάμψει. Σ’ αυτό συνέτεινε και η εκλογική επιρροή της στα δύο νέα μεγάλα κόμματα, το Ρ.Λ.Κ. του Ισμέτ Ίνονου και το Δημοκρατικό Κόμμα των Τζελάλ Μπαγιάρ και Αντνάν Μεντερές που συμμετείχαν πλέον εκτός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, που είχε ιδρύσει ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Στη οκταετία που ακολούθησε πέτυχε όχι μόνο την ανασυγκρότηση του κοινωνικού της ιστού αλλά και την σημαντική οικονομική της ισχυροποίηση.

Δυστυχώς αυτή η οικονομική και πολιτική ανάπτυξη  όμως της ομογενείας σε συνδυασμό με τις τότε εξελίξεις του Κυπριακού συνέβαλαν ώστε να στοχοποιηθεί τόσο από την πλευρά του τουρικού κράτους όσο και των εξαθλιωμένων Τούρκων μουσουλμάνων της Κωνσταντινουπόλεως.

Το 1955 τη γειτονική μας χώρα κυβερνούσε ο Αντνάν Μεντερές -ένας «πρώιμος Ερντογάν»- και το Δημοκρατικό Κόμμα. Όπως και σήμερα έτσι και τότε Μεντερές εφαρμόζοντας φιλομουσουλμανική πολιτική, προκαλούσε εκνευρισμό στο κεμαλικό κατεστημένο.

Η κακή οικονομική κατάσταση στην Τουρκία σε συνδυασμό με την εθνικιστική υστερία που προκαλούσε το ενδεχόμενο την ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα δημιούργησε το απαραίτητο υπόστρωμα για τη μεθόδευση από τους τούρκους ηγέτες μιας προβοκάτσιας προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα εσωτερικά προβλήματά της, στρέφοντάς την κατά της ελληνικής μειονότητας που ευημερούσε. 

Το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή ήδη απο τις 28 Αυγούστου του 1955 όταν ο Μεντερές ισχυρίστηκε δημόσια ότι οι Ελληνοκύπριοι σχεδίαζαν σφαγές κατά των Τουρκοκυπρίων. Η αφορμή δημιουργήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου, όταν εξεράγη ένας μικρός αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, που στεγαζόταν και στεγάζεται και σήμερα στο σπίτι, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Ως δράστης συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές ο Οκτάι Εγκίν, ένας μουσουλμάνος σπουδαστής από την Κομοτηνή, που αργότερα ηρωοποιήθηκε από την Τουρκία και διορίστηκε σε υψηλή κυβερνητική θέση.

Οι μικρές υλικές ζημίες στις τζαμαρίες του κτιρίου διογκώθηκαν από τις τουρκικές εφημερίδες που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός, μεγαλοποιώντας και διαστρεβλώνοντάς το, κατόπιν κυβερνητικών οδηγιών. Πρωτοσέλιδοι τίτλοι, όπως «Έλληνες τρομοκράτες κατέστρεψαν το πατρικό σπίτι του Ατατούρκ» της «Ισταμπούλ Εξπρές» και δημοσίευση μιας σειράς από παραποιημένες φωτογραφίες του συμβάντος, προκάλεσαν τις πρώτες «αυθόρμητες» διαδηλώσεις στην Πλατεία Ταξίμ το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Στις 5 το απόγευμα, το μαινόμενο πλήθος των 50.000 ατόμων στράφηκε κατά των ελληνικών περιουσιών στη συνοικία Πέραν. Οι λεηλασίες κράτησαν μέχρι τις πρωινές ώρες της 7ης Σεπτεμβρίου, όταν επενέβη ο Στρατός, καθώς η κατάσταση κινδύνευε να τεθεί εκτός ελέγχου. Μέχρι τότε, οι αρχές παρέμειναν απαθείς, ή ακόμα και διευκόλυναν τους πλιατσικολόγους στο έργο τους. Ο μηχανισμός του Δημοκρατικού Κόμματος, που ήλεγχε τα συνδικάτα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στα έκτροπα.

Μεγάλος αριθμός διαδηλωτών μεταφέρθηκε από τη Δυτική Μικρά Ασία δωρεάν, αντί αμοιβής 6 δολαρίων, που ουδέποτε τους δόθηκε. 4.000 ταξί τους μετέφεραν στον χώρο των ταραχών, ενώ φορτηγά του Δήμου της Κωνσταντινούπολης είχαν αναπτυχθεί σε επίκαιρα σημεία της Πόλης, φορτωμένα με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, αξίνες, σφυριά, σιδερένιους λοστούς και δοχεία βενζίνης, απαραίτητα σύνεργα για τον όχλο των επιδρομέων, οι οποίοι επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά των ελληνικών καταστημάτων με συνθήματα όπως «Θάνατος στους γκιαούρηδες», «Σπάστε, γκρεμίστε, είναι γκιαούρης», «Σφάξτε τους έλληνες προδότες», «Κάτω η Ευρώπη» και «Εμπρός να βαδίσουμε κατά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης». Την οργή του όχλου δεν γλύτωσαν και κάποια καταστήματα αρμενικής και εβραϊκής ιδιοκτησίας.

Άνδρες και γυναίκες βιάστηκαν και σύμφωνα με τη μαρτυρία του γνωστού τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν, πολλοί ιερείς εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή... 16 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους και 32 τραυματίστηκαν.

Το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου τα  έκτροπα κατά των Ελλήνων εξαπλώθηκαν από την Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη όπου τούρκοι εθνικιστές έκαψαν το ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Σμύρνης. Στη συνέχεια, κατέστρεψαν το νεόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, ενώ λεηλάτησαν σπίτια ελλήνων στρατιωτικών, που υπηρετούσαν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

Ο πρωθυπουργός Μεντερές σε δηλώσεις του αποποιήθηκε την ευθύνη χρεώνοντας το πογκρόμ κατά των Ελλήνων στους κομμουνιστές. Ένας ισχυρισμός που κατέπεσε γρήγορα από τις αναφορές των ξένων πρεσβειών στην Άγκυρα προς τις κυβερνήσεις τους, που επισήμαιναν τις μεγάλες ευθύνες των τουρκικών αρχών.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης Παπάγου να διεθνοποιήσει το θέμα δεν είχε σημαντικά αποτελέσματα. Αμερικανοί και Βρετανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία, που είχε καταστεί πλέον πολύτιμος σύμμαχός τους κατά τη διάρκεια του «Ψυχρού Πολέμου». Οι νατοϊκοί σύμμαχοί μας είπαν ξεκάθαρα να ξεχάσουμε το συμβάν. Μοναδική εξαιρεση το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, από τους διεθνείς οργανισμούς, το οποίο απαίτησε από την Τουρκία εξηγήσεις για την καταστροφή του 90% των ορθόδοξων ναών στην Κωνσταντινούπολη.

Τέλος, πρόσφτα, τον Αύγουστο του 1995, η αμερικανική Γερουσία με απόφασή της κάλεσε τον Πρόεδρο Κλίντον να ανακηρύξει την 6η Σεπτεμβρίου Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Πογκρόμ.

Τα θλιβερά αποτελέσματα του Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης ήταν:

• ο θάνατος 16 Ελλήνων και ο τραυματισμός 32
• ο θάνατος ενός Αρμένιου
• ο βιασμός 12 Ελληνίδων
• ο βιασμός αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών  οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή...

Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες όμως συντελέστηκε και μια τεράστια οικονομική καταστροφή, το ύψος της οποίας ανήλθε, σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, σε 150 εκατομμύρια δολάρια, ενώ η ελληνική κυβέρνηση το υπολόγισε σε 500.000.000 δολάρια, αφού λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν

• 4.348 εμπορικά καταστήματα
• 110 ξενοδοχεία
• 27 φαρμακεία
• 23 σχολεία
• 21 εργοστάσια
• 73 εκκλησίες
• περίπου 1000 κατοικίες, όλα ελληνικής ιδιοκτησίας.

Η οικονομική αιμορραγία και ο φόβος ανάγκασαν χιλιάδες έλληνες ομογενείς να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα.
Αργότερα, το τουρκικό κράτος διά του προέδρου Τζελάλ Μπαγιάρ υποσχέθηκε αποζημίωση για την καταστροφή των ελληνικών περιουσιών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν ξεπέρασε το 20% των απαιτήσεών τους, με δεδομένο ότι τα περιουσιακά τους στοιχεία είχαν υποτιμηθεί δραματικά.
Πολλές λεπτομέρειες για τα Σεπτεμβριανά ήλθαν στο φως το 1961, κατά τη διάρκεια της δίκης για εσχάτη προδοσία του ανατραπέντος από τους στρατιωτικούς πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, ο οποίος τελικά δεν γλύτωσε από την αγχόνη.

Βιβλιογραφία

Βακαλόπουλου, Κωνσταντίνου Α., Ιστορία του Βόρειου Ελληνισμού. Θράκη, Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1993
Βρυώνη, Σπύρου, Ο μηχανισμός της καταστροφής, Εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2007
Ιωαννίδη, Χρίστου Π., Νεο-Οθωμανικός Ιμπεριαλισμός, Εκδόσεις Καρατζάς / Τροχαλία, Αθήνα 1995
Σαρρή Νεοκλή, Η άλλη πλευρά, τόμος δεύτερος – βιβλίο Α΄, Εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα 1982
Σύλλογος Ιμβρίων – Κωνσταντινουπολιτών – Τενεδίων και Ανατολικοθρακών Θράκης, Οι παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάνης (β΄ έκδοση), Κομοτηνή 1993
http://infognomonpolitics.blogspot.com/

GetGreeceBack.com - We Want Our Country Back

Η ζωντανή παρακαταθήκη του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα, του Κωνσταντίνου Πολίτη

Ο Παρακλητικός Κανόνας που ψάλλεται προς τιμήν της Θεοτόκου κατά τη διάρκεια των ακολουθιών του Δεκαπενταυγούστου, είναι πολύ αγαπητός και δημιουργεί ξεχωριστή κατάνυξη. Κατά τη διάρκεια του Δεκαπενταυγούστου βέβαια ψάλλονται δύο παρακλητικοί κανόνες εναλλάξ, ο Μικρός και ο Μέγας. Στις γραμμές αυτές θα εστιάσουμε ελαφρά στον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, ο οποίος καταγράφεται ως ποίημα του Θεοδώρου του Β' Δούκα του Λασκάρεως, τόσο στο ποιητικό κείμενο καθεαυτό όσο και στο πρόσωπο που τον συνέθεσε και την ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία.

Ο Θεόδωρος Β´ Δούκας Λάσκαρις υπήρξε βασιλέας της αυτοκρατορίας της Νικαίας, που ιδρύθηκε μετα την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, σαν αντίσταση στην Φραγκοκρατία που επεβλήθηκε από την Δ´ Σταυροφορία κατά τα έτη 1204 – 1261. Ήταν γιος του Ιωάννη Βατάτζη και της Ειρήνης Λάσκαρη, και εγγονός του Θεοδώρου Α΄Λάσκαρη δημιουργού του κράτους της Νικαίας. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή αυτοκρατορία, και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του. Με την καθοδήγηση σημαντικών Δασκάλων όπως ο Νικηφόρος Βλεμμύδης και ο Θεόδωρος Ακροπολίτης κατέστη άνδρας εξαιρετικής μόρφωσης και πλούσιας φιλοσοφικής αλλά και θεολογικής κατάρτισης.

Το χρονικό πλαίσιο της ζωής του μας καθοδηγεί στον προσδιορισμό και του χρόνου συγγραφής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στον ΙΓ´ μ.Χ. αιώνα καὶ συγκεκριμένα στο διάστημα των ετών 1204 – 1258 μ.Χ. που έζησε ο ποιητής του Θεόδωρος Β´ Λάσκαρις.

Η χρόνια επιληψία βαριάς μορφής από την οποία έπασχε σημάδεψε κυριολεκτικά τη ζωή του αλλά και την ποιότητα άσκησης των καθηκόντων του προκαλώντας του με το πέρασμα του χρόνου κατάθλιψη και έντονες εμμονές που είχαν ως αποτέλεσμα πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι να στρέφονται εναντίον του. 

Το γεγονός αυτό τον κατέκλυζε με λύπη και απογοήτευση, όπως καταγράφεται και στις πάμπολλες επιστολές του: «Ίδης τον παντάπασιν χαροπόν, κατηφή, δεινόν, συννοίας μεστόν και παντοίως τη λύπη τρωθέντα και τιτρωσκόμενον .Οίμοι τι εν εμοί γέγονεν! Ουδέν άλλο είποιμι ή ότι πάντως κάθαρσις ψυχική και ταπείνωσις σαρκική ίνα σώση ο πλάστης το συναμφότερον». Τομή στη ζωή του υπήρξε η τέλεση των γάμων της κόρης του με τον Νικηφόρο, γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ και της Θεοδώρας. Η συνάντησή του με την Θεοδώρα, μετέπειτα αγία και προστάτιδα Άρτας, της οποίας η πραότητα και η Θεοτοκοφιλία υπήρξε παραδειγματική. Η αγάπη του προς την Παναγία και οι θερμές προσευχές του σχηματοποιήθηκαν με τον καιρό σε ένα μοναδικό υμνογραφικό έργο που αποτελεί έκτοτε παρακαταθήκη της Ορθόδοξης υμνολογίας και συντροφιά των πιστών στις Αυγουστιάτικες Παρακλήσεις τους στην Παναγιά τους, την Παναγιά των Ελλήνων...

Η πρώτη ωδή του κανόνα ξεκινά με την εικόνα της μωσαϊκής ράβδου που «σταυροτύπως πλήξασα» τη θάλασσα τη χώρισε στα δυο κι έτσι ο «πεζός και οδίτης» λαός του Ισραήλ κατάφερε να γλιτώσει από τον «Αρματηλάτη Φαραώ». Βιώνοντας ανάλογους κινδύνους ο Θεόδωρος, αλλά και ο λαός του, μεταφέρει την παράκληση στις δικές του δύσκολες περιστάσεις του βίου και ζητάει τη συνδρομή της Παναγίας για τις «επαγωγές των λυπηρών» και για τα νέφη των συμφορών. Ζητάει να τον προφυλάξει η Παναγία «εξ αμετρήτων αναγκών» και «εξ εχθρών δυσμενών» και κλίνει το γόνυ ενώ δοξάζει το μεγαλείο της. Στην Τρίτη ωδή μη βρίσκοντας πουθενά διέξοδο εναποθέτει όλες του τις ελπίδες στη «φυσίζωο» Θεοτόκο. Ο Κύριος που χωρίς να εγκαταλείψει την πατρική αγκαλιά επισκέφθηκε και τη δική μας φτώχεια (δ’ ωδή) είναι η δική μας δύναμη, και η Πάναγνος είναι η μόνη μας παρηγοριά καθώς προσφέρει τον «ποταμόν τον γλυκερόν του ελέους». Αλλά κι όταν μας καλύπτει το «αλλότριον σκότος», η Μητροπάρθενος είναι το απόρθητον τείχος, κι όταν η ζωή μας προσεγγίζει τον Άδη, η Κόρη είναι η μόνη «ιατρός των νόσων», «ο παντελής συντριμμός του θανάτου» και ο «ποταμός της ζωής ο ανεξάντλητος». Έτσι δοξάζει και παρακαλεί, της απευθύνει το χαίρε και της ζητά να δει με καλό μάτι και του «σώματος την κάκωσιν» και «της ψυχής το άλγος», καθώς στη Θεοτόκο συντελείται το θαύμα και η γαστέρα της γίνεται ευρυχωροτέρα των ουρανών.

Σ’ όλο το ποίημα του Θεοδώρου Λασκάρεως κυριαρχεί η εικόνα μιας δύσκολης πραγματικότητας που εικονίζεται με την τρικυμία, τα σύννεφα, τις επιθέσεις των εχθρών αλλά και το ξένο σκοτάδι (το αλλότριον σκότος) – αφού η εν Θεώ πραγματικότης είναι μόνο το φως – κι από την άλλη ζητείται η συνδρομή της Παναγίας με τη μορφή του δροσερού νερού ή του ποταμού, του απόρθητου τείχους, και εντέλει ως η μόνη μεσίτρια για την οριστική νίκη όχι εναντίον των όποιων εχθρών, αλλά εναντίον του θανάτου, του κατεξοχήν εχθρού.

«Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήνκαλύπτουσι καρδίαν»
«Βλέψον ιλέω όμματί σου και επίσκεψαι την κάκωσιν ήν έχω»

Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις πέθανε στο Νυμφαίο το 1258 σε ηλικία 55 ετών.

Όσοι αιώνες κι αν περάσουν ελπίδα χωρίς Παναγία δε γίνεται.

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ λοιπόν...

Ο βάζελος τώρα θα παίζει... 1-1-4 !

Η αιφνιδιαστική και μάλλον "αιρετική" πράξη του Γιάννη Βαρδινογιάννη, να ορίσει νέο Πρόεδρο του ΠΑΟ το Νίκο Κωνσταντόπουλο και οι αντικρουόμενες αντιδράσεις που προκάλεσε το γεγονός αυτό στην κοινή γνώμη επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η ελληνική κοινωνία έχει απωλέσει και τα ελάχιστα υπολειπόμενα υγειή αντανακλαστικά που διέθετε παλαιότερα και βρίσκεται πλέον σε ένα αισθητικό και ιδεολογικό αλαλούμ.

Θα αναλάμβανε πρίν από μερικές δεκαετίες, ένα κορυφαίο και ιστορικό στέλεχος της αριστεράς , έστω και τυπικά, τα ινία ενός αθλητικού συλλόγου που για πολλούς είναι ταυτισμένος με την αστική και της μεσαία τάξη;

Θα προσέγγιζε τόσο ρηχά - και μεμονωμένα - ο Ριζοσπάστης την είδηση αυτή, αρκούμενος στο σχόλιο πως "ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος ανέλαβε την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων της ποδοσφαιρικής εταιρείας του Παναθηναϊκού...";

Θα αποτελούσε μια θολή και δυσδιάκριτη ανάμνηση η πάλαι ποτέ πολιτική δράση του Ν. Κωνσταντόπουλου ώστε να τρανσφορμαριστεί τόσο μηχανιστικά σε «εκλεκτός» του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Γιάννη Βαρδινογιάννη και ιδανικός για την ανάληψη της θέσης του προέδρου;

Θεωρώ πως εδώ συγκρούονται δύο κυρίαρχες απόψεις που αφορούν στη συγκεκριμένη επιλογή.

Από την μια έχουμε την άποψη που θέλει το ποτήρι "μισογεμάτο" και υποστηρίζεται από παράγοντες του δημόσιου βίου και των μέσων όπως ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, και λέει πως "Ο Γ. Βαρδινογιάννης επέλεξε ένα πρόσωπο που ήθελε να μην έχει καμία σχέση με το παρασκήνιο του ποδοσφαίρου και γενικότερα με αυτά που εκπροσωπεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ώστε το κουμάντο πλέον να το κάνει ο ίδιος με τον τρόπο του. Σε συνέχεια αυτής της άποψης ερχεται και η προσέγγιση πως η σοβαρότητα του νέου Προέδρου, ο οποίος είναι ανθρωπος δυναμικός, κρυστάλινος και μορφωμένος θα τον εξωθήσει να αντιπαρατεθεί δυναμικά και καινοτόμα με τα εκτεταμένα φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού και θα χαλάσει τη βολή των διάφορων χούλιγκανς και  επαγγελματιών οπαδών οι οποίοι "θέλουν πρόεδρο λαμόγιο που να ελεγχει τις καταστασεις!

Από την άλλη διακινείται, πιο υπόγεια βέβαια αλλά εξίσου ηχηρά, η άποψη πως η επιλογή Κωνσταντόπουλου κατ’ ουδένα τρόπο δεν σχετίζεται ούτε με τη διοικητική δεινότητα και επάρκεια του ανδρός ούτε, πολύ περισσότερο, με την βούληση του Βαρδινογιάννη να τον χρησιμοποιήσει ως "πολιορκητικό κριό" για να πατάξει το σαθρό ποδοσφαιρικό κατεστημένο... Σχετίζεται ευθέως και αμέσως με τον πόλεμο συμφερόντων ανάμεσα στους μετόχους της εταιρείας. 

"Ανθ’ ημών ο Γουλιμής...." δείχνουν τα απαξιωτικά 5 λευκά που προήλθαν από την πλευρά των Βγενόπουλου - Πατέρα στην τυπική, πλην όμως σημαντική ψηφοφορία που διεξήχθη για την ανάδειξη του Προέδρου σηματοδοτούν την αντίθεσή τους προς την επιλογή του μεγαλομετόχου.

Πολλοί είναι αυτοί που συνδέουν τη στάση αυτή και με τις δικαστικές διενέξεις που εμπλέκεται ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ως αντίδικος -πάντα- του Ανδρέα Βγενόπουλου. Τόσο στην περίπτωση της αγωγής του Ανδρέα Βγενόπουλου κατά του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο εκπροσωπεί νομικά η δικηγόρος Ζωή Κωνσταντοπούλου, κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου, όσο και στην περίπτωση της δίκης Σηφουνάκη κατά Βγενόπουλου.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η "μεταπήδηση" του Νίκου Κωνσταντόπουλου από την πολιτική στο ποδόσφαιρο προσδίδει μια αίσθηση σουρεαλισμού στην εικόνα τόσο της αφετηρίας του όσο και του προορισμού του. Από το 1-1-4 στη Θύρα 13...

Αναγνωρίζει τα λάθη που έκανε στο παρελθόν η Ντόρα Μπακογιάννη; Του Κωνσταντίνου Πολίτη

Η ανεξάρτητη βουλευτής Ντόρα Μπακογιάννη, μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα, www.dorabak.gr, προσκάλεσε σήμερα τους πολίτες, μέσα από ένα βιντεάκι της αναρτημένο στο Youtube, να συμμετάσχουν στη δημιουργία ενός «Forum για την Ελλάδα», δηλώνοντας ως βασική πρόθεσή της να το καταστήσει ένα κίνημα θετικού πολιτικού ακτιβισμού με σκοπό να εκπονήσει ένα «εθνικό σχέδιο αναγέννησης».

Αναλύοντας λίγο αυτή την πλροφορία και θεωρώντας και τον εαυτό μου ως ένας από τους αποδέκτες αυτής της πρότασης θα ήθελα να κάνω κάποιες "ταπεινές" παρατηρήσεις.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία τόσο η ένταση των προβλημάτων όσο και η εξάντληση του υπολοιπόμενου χρόνου επίλυσής τους την καθιστούν εποχή των έργων και όχι των λόγων. Η κοινωνία απαιτεί από τον πολιτικό κόσμο να σταθεί, έστω και καθυστερημένα, στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει λύσεις αξιόπιστες και υπεύθυνες. Η μακρά περίοδος κατά την οποία οι πολιτικοί είχαν την πολυτέλεια να κρύβουν τα προβλήματα, να ωραιοποιούν τα δεδομένα και να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες εγκλωβίζοντάς τους σε λαϊκίστικα ψευτοδιλήμματα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. 

Όταν, λοιπόν, οι πολιτικοί πρώτης γραμμής αναζητούν επιπλέον χρονικό περιθώριο για προβληματισμό και προσκαλούν την κοινωνία να συμμετάσχει σε αυτόν δείχνουν ανέτοιμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες, άσχετοι με τις μεθόδους και το σχεδιασμό εξόδου από την κρίση ή και 

α ν έ ν τ ι μ ο ι  αφού εξακολουθούν να κρύβονται μέσα στις διαδικασίες.

Η Ελληνική κοινωνία, ήδη από το φθινόπωρο του 2009, εισήλθε με πρωτοβουλία και ευθύνη του τέως Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ίσως και καθυστερημένα, σε έναν πολιτικά επιβεβλημένο και εθνικά σωτήριο, πλήν όμως επίπονο, επαναπροσδιορισμό των στόχων, των δυνατοτήτων και των αξιών της. Πρώτη πλήρωσε το τίμημα αυτής της επιλογής η παράταξή του, η Νέα Δημοκρατία, η οποία συνετρίβη εκλογικά και απαξιώθηκε πολιτικά και χρεώθηκε την ευθύνη σωρευτικά για τα λάθη μιας ολόκληρης εποχής.

Το γεγονός αυτό όμως προσέφερε στη Νέα Δημοκρατία τη δυνατότητα να ανοίξει, πρώτη και πάλι, την νέα εποχή, την εποχή που από πολλούς οριοθετεί μια Νέα Μεταπολίτευση.

Με πρωτόγνωρες για τα δεδομένα του τόπου μαζικές διαδικασίες έκανε τις επιλογές της με τρόπο υποδειγματικό. Λειτούργησε σαν ένα εξαιρετικά ώριμο FORUM το οποίο επί οκτώ μήνες σφυριλάτησε το ιδεολογικό και πολιτικό του στίγμα για τις επόμενες δεκαετίες. Ασφαλώς και έγιναν και λάθη σε αυτή τη διαδικασία αλλά αυτά δεν ακυρώνουν το μέγεθος του εγχειρήματος και την αξια των αποτελεσμάτων του. Όμως η χρονική διάρκεια του διαλόγου και της εσωτερικής ιδεολογικής  αναζήτησης των πολιτικών και των κομάτων δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι απεριόριστη, δεδομένου ότι κάποια στιγμή πρέπει να αρχίζει και η φάση των έργων...

Ο τόπος δε χρειάζεται πολιτικό ακτιβισμό ούτε μπορεί να ξεπεράσει τα τεράστια δομικά του προβλήματα με το social networking. Πρέπει να ακουμπήσει σε στέρεους σχεδιασμούς και συμπαγείς κοινωνικούς πυλώνες όπως πρέπει να είναι τα κόμματα. Κόμματα που δημιουργούνται από κοινωνικά ρεύματα και όχι από μεμονωμένες προσωπικές φιλοδοξίες, που έχουν τη δύναμη να γράφουν ιστορία και μπορούν να διδάσκονται και να βελτιώνονται από τα λάθη τους. Κόμματα που έχουν συνέχεια και ιδεολογική συνέπεια και περνάνε από γενιά σε γενιά ως πολύτιμη παρακαταθήκη και όχι ως προίκα.  

Θεωρώ την Ντόρα Μπακογιάννη μια πολιτικό υψηλού επιπέδου που έχει να προσφέρει κι άλλες υπηρεσίες στον τόπο. Όμως αξιολογώ την δημιουργία του Forum, ή ακριβέστερα ένος ακόμη Forum, χρονικά λανθασμένη και πολιτικά άχρηστη.

Θα περίμενα από την Ντόρα Μπακογιάννη μια πολιτική τοποθέτηση για το σήμερα και το αύριο του τόπου, που να την καταστήσει ιδεολογικό πρωταγωνιστή και σκαπανέα της εθνικής προσπάθειας εκσυγχρονισμού των θεσμών και επανεκκίνηση της οικονομικής προόδου. 

Το θέλουμε ή όχι, ζούμε στην αμείλικτη εποχή των έργων και είναι εθνικά επιβεβλημένο να αφήσουμε πια τα λόγια...   

Συμμετέχουν οι ψάλτες στην απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων;

Από την Πέμπτη 1η Ιουλίου άρχισε η απογραφή όλων των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία είναι υποχρεωτική και θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως και την Παρασκευή 23 Ιουλίου.

Κάθε υπόχρεος απογράφεται ατομικά, δηλαδή συμπληρώνει ο ίδιος τα στοιχεία του στην ηλεκτρονική σελίδα http://apografi.gov.gr.
Η εισαγωγή των στοιχείων μπορεί να πραγματοποιηθεί όλο το 24ωρο. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι υπόχρεοι που δεν δύνανται να απογραφούν λόγω ασθένειας ή αιφνίδιου κωλύματος, καθώς και οι υπόχρεοι που πρόκειται να απουσιάσουν με προγραμματισμένες άδειες και δεν δύνανται να απογραφούν μόνοι τους.
Η διαδικασία θα αρχίσει πιλοτικά με τους υπαλλήλους της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους του Υπουργείου Οικονομικών. Οι εν λόγω υπάλληλοι απογράφονται υποχρεωτικά από την 1η έως την 5η Ιουλίου 2010, ανεξάρτητα από τον Αριθμό Φορολογικού τους Μητρώου.

Υπόχρεοι προς απογραφή

Απογράφονται όλοι οι απασχολούμενοι που λαμβάνουν τακτικές αποδοχές ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία αμοιβές από το δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ. και τους Ο.Τ.Α. α’ κ β’ βαθμού συμπεριλαμβανομένων και των Ν.Π.Δ.Δ. που υπάγονται στους ανωτέρω Ο.Τ.Α. Ειδικότερα, απογράφονται:
- Το μόνιμο προσωπικό, ήτοι όλοι οι δόκιμοι και μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι
- Το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου
- Το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, είτε υπηρετεί σε οργανικές και προσωποπαγείς θέσεις, είτε αποτελεί έκτακτο και εποχιακό προσωπικό που υπηρετεί εκτός οργανικών θέσεων.
- Οι μετακλητοί, ειδικοί σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες των γραφείων των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών, των γραφείων των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων, των γραφείων Προέδρων και Αντιπροέδρων των Ν.Π.Δ.Δ.
- Οι επί θητεία υπάλληλοι.
- Οι υπάλληλοι κατηγορίας ειδικών θέσεων, όπως Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς
- Οι δικηγόροι με έμμισθη εντολή.
- Το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί. Το πάσης φύσεως διδακτικό και βοηθητικό διδακτικό προσωπικό των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, καθώς και το πάσης φύσεως διδακτικό προσωπικό των Σχολών του δημοσίου και των Ν.Π.Δ.Δ.
- Οι δικαστικοί λειτουργοί και το κύριο προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και του Ελεγκτικού Συνεδρίου
- Τα μόνιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, της Αστυνομίας του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος
- Το επί θητεία και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στρατιωτικό και ένστολο προσωπικό των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη (π.χ στρατιωτικοί πενταετούς θητείας, εποχιακοί πυροσβέστες, κλπ)
- Οι Ιατροί του Εθνικού Συστήματος Υγείας, οι μόνιμοι ιατροί, οι ιατροί υπηρεσίας υπαίθρου, καθώς και οι επικουρικοί ιατροί.
- Οι κληρικοί όλων των βαθμίδων και το προσωπικό της Εκκλησίας της Ελλάδος και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που υπάγονται στην εποπτεία Αυτής

- Οι διπλωματικοί υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών. Σημειώνεται ότι το Υπουργείο Εξωτερικών θα πρέπει να ενημερώσει με κάθε πρόσφορο μέσο το διπλωματικό και πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί στο εξωτερικό, καθώς επίσης και το προσωπικό που έχει προσληφθεί ως επιτόπιο προσωπικό στις Υπηρεσίες του εξωτερικού.
- Οι απασχολούμενοι με σύμβαση μίσθωσης έργου
- Οι διοικητές, υποδιοικητές, πρόεδροι, αντιπρόεδροι των Ν.Π.Δ.Δ. Σημειώνεται ωστόσο ότι τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Ν.Π.Δ.Δ. δεν υποχρεούνται σε απογραφή, καθόσον η απασχόλησή τους δεν είναι μόνιμη ούτε πλήρης.
- Οι πρόεδροι, αντιπρόεδροι και τα μέλη των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών
- Τα αιρετά όργανα των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού
- Το λοιπό πάσης φύσεως προσωπικό των φορέων της παρ. 1 του άρθρου αυτού, το οποίο δεν περιλαμβάνεται ανωτέρω.
Επισημαίνεται ακόμη ότι το προσωπικό επί θητεία, το προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου καθώς και οι απασχολούμενοι με σύμβαση μίσθωσης έργου απογράφονται, εφόσον η σύμβασή τους είναι ενεργή κατά την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας απογραφής τους (ανάλογα με το τελευταίο ψηφίο του Αριθμού Φορολογικού Μητρώου τους).

Χρόνος απογραφής

Η διαδικασία της απογραφής θα διαρκέσει από την Πέμπτη 1 Ιουλίου έως και την Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010.
Για την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, οι υπόχρεοι απογράφονται, ανάλογα με το τελευταίο ψηφίο του Αριθμού Φορολογικού Μητρώου τους, από την 1η Ιουλίου έως και τις παρακάτω ημερομηνίες ως εξής:
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 1 απογράφονται έως και τις 12 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 2 απογράφονται έως και τις 13 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 3 απογράφονται έως και τις 14 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 4 απογράφονται έως και τις 15 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 5 απογράφονται έως και τις 16 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 6 απογράφονται έως και τις 19 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 7 απογράφονται έως και τις 20 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 8 απογράφονται έως και τις 21 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 9 απογράφονται έως και τις 22 Ιουλίου
- Οι υπόχρεοι των οποίων ο ΑΦΜ λήγει σε 0 απογράφονται έως και τις 23 Ιουλίου

Στην πιλοτική εφαρμογή που θα πραγματοποιηθεί από την 1η έως την 5η Ιουλίου, θα συμμετάσχουν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χαλκιδικής και ο Δήμος Χαϊδαρίου. Όσοι υπόχρεοι της Ν.Α Χαλκιδικής και του Δήμου Χαϊδαρίου δεν απογραφούν από 1 έως 5 Ιουλίου, θα έχουν τη δυνατότητα να απογραφούν έως και την καταληκτική ημερομηνία, ανάλογα με το ΑΦΜ τους.

Νέος Πρόεδρος της ΟΜΣΙΕ ο Γιώργος Ναούμ

Αλλαγή φρουράς σηματοδότησαν οι πρόσφατες αρχαιρεσίες στην Ομοσπονδία Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος, τον κορυφαίο συνδικαλιστικό φορέα των Ελλήνων Ιεροψαλτών.
Ο απερχόμενος Πρόεδρος Κώστας Ζορμπάς, μετά από μια μάλλον άχρωμη, άοσμη και άγευστη διετή θητεία, παρέδωσε τη σκυτάλη στον διακεκριμένο Ιατρό Γιώργο Ναούμ. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποκτά χαρακτηριστικά ανοίγματος μιας "νέας σελίδας" στην τριακονταετή ιστορική πορεία της Ομοσπονδίας, δεδομένου τόσο του χρονικού πλαισίου στο οποίο συνετελείται όσο και των, από πολλών ετών διατυπωμένων, απόψεων του νέου Προεδρου της.
Είναι γεγονός ότι η απώλεια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου και η ανάρρηση στον σεπτό Αρχιεπισκοπικό Θρόνο του νυν Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ανέστειλαν οποιαδήποτε συλλογική διαπραγμάτευση του Ιεροψαλτικού κόσμου με τη Διοικούσα Εκκλησία για την βελτίωση των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων που διέπουν το ιεροψαλτικό λειτούργημα από δεκαετιών.
Ο "Κανονισμός Ιεροψάλτου" που μετά από ατελείωτες συνεδριάσεις σχετικών επιτροπών άφησε ως παρακαταθήκη ο Μακαριστός Χριστόδουλος αποτέλεσε ήδη από την εποχή της ψηφίσεώς του ένα τυπικό ευχολόγιο που... "κοσμεί" έκτοτε τα αρχεία των Ιερών Μητροπόλεων, δεδομένου ότι τα καίρια σημεία που αρχικά περιείχε απαλοίφθηκαν κατά την ψήφισή του λόγω της ανικανότητας του τότε Προέδρου Χρήστου Χατζηνικολάου, ο οποίος προτίμησε να βραβευτεί από την Ιερά Σύνοδο παρά να αντιπαρατεθεί στη διαπραγμάτευση μαζί της.
Το λεγόμενο "Μουσικολογικό" θέμα που αφορούσε στη διδασκαλία και τη νομιμοποίηση τόσο των θεωρητικών απόψεων όσο και της Μεθόδου Διδασκαλίας της Βυζαντινής Μουσικής του αειμνήστου Σίμωνος Καρρά και των μαθητών του, που υπήρξε ιδεολογική σημαία της Προεδρίας Χατζηνικολάου και "στοίχειωσε" τον κλάδο για πολλά χρόνια, οδηγώντας ακόμα και στις αίθουσες των Αθηναϊκών Δικαστηρίων, ατόνισε ελλείψει πραγματικής διάθεσης για επιστημονική αντιπαράθεση δεδομένου ότι αυτή προϋπέθετε μελέτη των πηγών και όχι στείρα συνθηματολογία...
Η έλευση, λοιπόν, του Γιώργου Ναούμ στην ηγεσία της Ομοσπονδίας για τους "παροικούντες" την ψαλτική "Ιερουσαλήμ" προοιωνίζει ένα μετέωρο βήμα στην ιστορική εξέλιξη του ιεροψαλτικού Συνδικαλισμού.
Ο νέος Πρόεδρος αντιπαθεί το στείρο συνδικαλισμό, τον θεωρεί εν πολλοίς ξεπερασμένο και ανίκανο να απιλύσει τα καίρια και άλυτα προβλήματα του κλάδου. Από την άλλη, αν και κλασικός ψάλτης, δε φοβάται τον καλλιτεχνικό διάλογο με την καινοτομιά και δε διστάζει να συνεργάζεται, στη Σχολή που προσφάτα ίδρυσε, με τους κορυφαίους μαθητές του Σίμωνα Καρρά.
Προφανώς μπαίνουμε σε μια εποχή που τα ιεροψαλτικά θέματα αρχίζουν να αποκτούν ξανά ενδιαφέρον...