Η αιφνιδιαστική και μάλλον "αιρετική" πράξη του Γιάννη Βαρδινογιάννη, να ορίσει νέο Πρόεδρο του ΠΑΟ το Νίκο Κωνσταντόπουλο και οι αντικρουόμενες αντιδράσεις που προκάλεσε το γεγονός αυτό στην κοινή γνώμη επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η ελληνική κοινωνία έχει απωλέσει και τα ελάχιστα υπολειπόμενα υγειή αντανακλαστικά που διέθετε παλαιότερα και βρίσκεται πλέον σε ένα αισθητικό και ιδεολογικό αλαλούμ.
Θα αναλάμβανε πρίν από μερικές δεκαετίες, ένα κορυφαίο και ιστορικό στέλεχος της αριστεράς , έστω και τυπικά, τα ινία ενός αθλητικού συλλόγου που για πολλούς είναι ταυτισμένος με την αστική και της μεσαία τάξη;
Θα προσέγγιζε τόσο ρηχά - και μεμονωμένα - ο Ριζοσπάστης την είδηση αυτή, αρκούμενος στο σχόλιο πως "ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος ανέλαβε την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων της ποδοσφαιρικής εταιρείας του Παναθηναϊκού...";
Θα αποτελούσε μια θολή και δυσδιάκριτη ανάμνηση η πάλαι ποτέ πολιτική δράση του Ν. Κωνσταντόπουλου ώστε να τρανσφορμαριστεί τόσο μηχανιστικά σε «εκλεκτός» του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Γιάννη Βαρδινογιάννη και ιδανικός για την ανάληψη της θέσης του προέδρου;
Θεωρώ πως εδώ συγκρούονται δύο κυρίαρχες απόψεις που αφορούν στη συγκεκριμένη επιλογή.
Από την μια έχουμε την άποψη που θέλει το ποτήρι "μισογεμάτο" και υποστηρίζεται από παράγοντες του δημόσιου βίου και των μέσων όπως ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, και λέει πως "Ο Γ. Βαρδινογιάννης επέλεξε ένα πρόσωπο που ήθελε να μην έχει καμία σχέση με το παρασκήνιο του ποδοσφαίρου και γενικότερα με αυτά που εκπροσωπεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ώστε το κουμάντο πλέον να το κάνει ο ίδιος με τον τρόπο του. Σε συνέχεια αυτής της άποψης ερχεται και η προσέγγιση πως η σοβαρότητα του νέου Προέδρου, ο οποίος είναι ανθρωπος δυναμικός, κρυστάλινος και μορφωμένος θα τον εξωθήσει να αντιπαρατεθεί δυναμικά και καινοτόμα με τα εκτεταμένα φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού και θα χαλάσει τη βολή των διάφορων χούλιγκανς και επαγγελματιών οπαδών οι οποίοι "θέλουν πρόεδρο λαμόγιο που να ελεγχει τις καταστασεις!
Από την άλλη διακινείται, πιο υπόγεια βέβαια αλλά εξίσου ηχηρά, η άποψη πως η επιλογή Κωνσταντόπουλου κατ’ ουδένα τρόπο δεν σχετίζεται ούτε με τη διοικητική δεινότητα και επάρκεια του ανδρός ούτε, πολύ περισσότερο, με την βούληση του Βαρδινογιάννη να τον χρησιμοποιήσει ως "πολιορκητικό κριό" για να πατάξει το σαθρό ποδοσφαιρικό κατεστημένο... Σχετίζεται ευθέως και αμέσως με τον πόλεμο συμφερόντων ανάμεσα στους μετόχους της εταιρείας.
"Ανθ’ ημών ο Γουλιμής...." δείχνουν τα απαξιωτικά 5 λευκά που προήλθαν από την πλευρά των Βγενόπουλου - Πατέρα στην τυπική, πλην όμως σημαντική ψηφοφορία που διεξήχθη για την ανάδειξη του Προέδρου σηματοδοτούν την αντίθεσή τους προς την επιλογή του μεγαλομετόχου.
Πολλοί είναι αυτοί που συνδέουν τη στάση αυτή και με τις δικαστικές διενέξεις που εμπλέκεται ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ως αντίδικος -πάντα- του Ανδρέα Βγενόπουλου. Τόσο στην περίπτωση της αγωγής του Ανδρέα Βγενόπουλου κατά του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο εκπροσωπεί νομικά η δικηγόρος Ζωή Κωνσταντοπούλου, κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου, όσο και στην περίπτωση της δίκης Σηφουνάκη κατά Βγενόπουλου.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, η "μεταπήδηση" του Νίκου Κωνσταντόπουλου από την πολιτική στο ποδόσφαιρο προσδίδει μια αίσθηση σουρεαλισμού στην εικόνα τόσο της αφετηρίας του όσο και του προορισμού του. Από το 1-1-4 στη Θύρα 13...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου