Η κατανομή του παραγόμενου εισοδήματος- πλούτου και η παραγωγικότητα της Ελλάδας

Με τα επόμενα στοιχεία θέλουμε να δείξουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι τόσο φτωχή όσο νομίζουμε. Πλούτος υπάρχει και μάλιστα πολύς αλλά όχι για την πλέμπα. Έχουμε και λέμε:
Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού αυξήθηκε κατά 60%,

30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει έλληνες πολίτες στο εξωτερικό,

Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκατ. €.

Η Εθνική Τράπεζα αύξησε κατά 197,24 % τα κέρδη της, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 15%. Η τράπεζα Πειραιώς αύξησε κατά 460,6 % τα κέρδη της, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 284,97%, η ALPHA αύξησε τα κέρδη της σε ποσοστό 45,48%, ενώ οι φόροι της μειώθηκαν κατά 29,7%.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται σε 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια.

Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις (τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων), ενώ μόνο 166 επιχειρήσεις για το 2009 έχουν 12 δις € κέρδη. Αν φορολογούνταν με τον ανώτατο συντελεστή που υπάρχει (45%) το κράτος θα εισέπραττε 5,5 δις €/ έτος, όσα χρήματα θα εξοικονομήσει κόβοντας 300 εκατομμύρια Ευρώ από τους συνταξιούχους, 1,5 δις από την κατάργηση του λεγόμενου 14ου μισθού και από την αύξηση 2% του ΦΠΑ.

Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δις.

Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.

Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως.

Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο.

Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας.

Σκάνδαλα (Βατοπέδι, Siemens, Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της Ακρόπολης) αλλά και στα 28 δις που έδωσε το κράτος στις ελληνικές τράπεζες ως εγγύηση.

Σε ολόκληρη την περίοδο 2000- 2009 τα φορολογικά έσοδα ήταν λιγότερα κατά 14,5 δις Ευρώ και αυτό γιατί το κράτος…ξέχασε να εισπράξει 3,5 δις € από την άμεση φορολογία (απόκλιση του φόρου των επιχειρήσεων και του φόρου στην περιουσία), 1,9 δις € από φόρους στην ακίνητη περιουσία (φυσικά τη μεγάλη) και 10,9 δις € από τον ανείσπρακτο ΦΠΑ.

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος μεταξύ 2004 και 2009 το σύνολο του ενεργητικού των τραπεζών από 275 δις € έφτασε τα 579 δις (δηλαδή κέρδη όσο το συνολικό χρέος της χώρας). Σύμφωνα δε με τα στοιχεία του Σεπτέμβρη του 2009, από αυτά τα 579 δισ., τα 400 (!) έχουν καταληστευθεί από επτά μόνο τράπεζες, τις Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς, ΑΤΕ, Εμπορική, Marfin

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 10.000 offshore εταιρίες διαχειρίζονται κάθε χρόνο 500 δις €.

Οι καταθέσεις και οι συμφωνίες επαναγοράς (τα repos) των επιχειρήσεων στις τράπεζες από 160 δισ. € το 2004 εκτινάχτηκαν στα 277 δισ. € μέχρι το Νοέμβρη του 2009. Δηλαδή, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, ενώ αύξησαν σε μια πενταετία το χρήμα που διαθέτουν κατά 117 δισ. € (ποσοστό αύξησης 73%).

Οι καταθέσεις προθεσμίας των επιχειρήσεων και των ιδιωτών στις τράπεζες, όπως βεβαιώνει και πάλι η Τράπεζα της Ελλάδας, από 36 δισ. € το 2004 έφτασαν στα 136 δισ. € το Νοέμβρη του 2009. Εκείνες οι καταθέσεις δηλαδή που κατά τεκμήριο αφορούν σε μορφή κατάθεσης των πλουσιότερων κοινωνικά στρωμάτων, αυξήθηκαν σε μια πενταετία κατά 100 δισ. € (ποσοστό αύξησης 278%).

Ενώ όσων αφορά τους μισθωτούς τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορερικά αφού:

Ο μισθός του ανειδίκευτου εργάτη μέσα στην 15ετία αυξήθηκε από 15 € στο ιλιγγιώδες ποσό των 30 €.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας και της EUROSTAT:

Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι μόλις στο 51% του Ευρωπαικού Μ.Ο., οι μέσες αποδοχές βρίσκονται στο 73%, οι συντάξεις είναι στο 55% των αντίστοιχων της Ευρώπης και η αγοραστική δύναμη του μέσου εργαζόμενου είναι μόλις στο 83% του Μ.Ο. της Ευρωπαικής Ένωσης.

1.Η φορολογία

Σε αυτό το σημείο θα παρουσιάσουμε δύο φορολογικά παραδείγματα προκειμένου να παρουσιάσουμε κάποιες χτυπητές αδικίες του φορολογικού συστήματος. Το πρώτο αναφέρεται στην αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων και το δεύτερο πως μπορεί κάποιος να κρύψει την πραγματική ακίνητη περιουσία του φτιάχνοντας μια εταιρία ή μία offshore.

Φορολογικό Παράδειγμα Α

Έστω ότι έχουμε δύο πρόσωπα, το Α με εισόδημα 1000 € και το πρόσωπο Β με εισόδημα 5000 €. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι και οι δύο αγοράζουν το ίδιο προϊόν αξίας 100 €. Ο έμμεσος φόρος που τους αναλογεί (ο Φ.Π.Α.) είναι 21% δηλαδή 21 € και για τους δυο. Όμως σε σχέση με το εισόδημα τους η επιβάρυνση για τον Α είναι 2.1% του εισοδήματος του, ενώ για τον Β είναι 0.42% του εισοδήματος του.

Δηλαδή, όσο περισσότερο αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι τόσο περισσότερο πλήττονται τα χαμηλότερα εισοδήματα και υποβοηθούν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και όχι τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει ένα φορολογικό σύστημα.

Φορολογικό Παράδειγμα Β

Έστω ένας μικρομεσαίος εισοδηματίας έχει τρία διαμερίσματα στην Αθήνα, τα νοικιάζει και ζει από αυτά. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι εισπράττει 500 € για το καθένα (δηλαδή το μήνα έχει εισόδημα 3 * 500=1500 € και το χρόνο 18.000 €). Ας υπολογίσουμε τώρα τα συνολικά του έξοδα:

1) Φόρος εισοδήματος (με τα 12000 αφορολόγητο): (18000-12000)Χ25%=1500€

2) Προκαταβολή για την επόμενη χρονιά και τον συμπληρωματικό φόρο (919,60+270)+1500=2.689,60€

3) Πλήρωσε ακόμα αναλογία κοινοχρήστων που αφορούν τον ιδιοκτήτη 200€, για τον λογιστή του πλήρωσε 600€ και για επιδιορθώσεις ζημιών 1000€

4) Έστω ότι το τρίτο σπίτι το έχει αγοράσει με δάνειο και οι τόκοι που πλήρωσε για την χρονιά ήταν 1000€, τότε θα έχει μείωση από τον φόρο του 2.689,60-200=2489,60€

Οπότε για την χρονιά που πέρασε εισέπραξε 18.000€ και πλήρωσε για διάφορα έξοδα και φόρο εισοδήματος 4.289,60 € οπότε του έμειναν 18.000-2489,60-1800=13.710,40€ ή το 76,17% του εισοδήματός του.

Αν τώρα ο ίδιος κύριος είχε φτιάξει μία εταιρεία , ας πούμε την ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΠΕ και είχε αυτά τα τρία σπίτια με τα ίδια ακριβώς έσοδα και έξοδα θα είχαμε το εξής αποτέλεσμα:

Έσοδα εταιρείας για την χρονιά :

Από ενοικίαση κατοικίας: 18.000€

Έξοδα εταιρείας για την χρονιά :

Τόκοι δανείου 1000€
Λογιστής 600€
Κοινόχρηστα 200€

Μέχρι εδώ είναι τα ίδια, όμως μπορείς να κάνεις και το εξής νόμιμο για μία εταιρεία:

Και αποσβέσεις 10% επί της αξίας των ακινήτων ( 3 ακίνητα αξίας 80.000€ το καθένα δηλαδή έχουμε) 24.000€

Σύνολο εξόδων 25.800€

Δηλαδή (έσοδα) 18000- (έξοδα) 25.800= ζημίες 7800, που σημαίνει ότι είναι αφορολόγητος, με πραγματικό εισόδημα για ίδια κατανάλωση 16.200€ δηλαδή το 90% του εισοδήματος του.

Αυτό είναι που εννοούμε ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας & Ανάπτυξης δεν θα θίξει τίποτα από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Δεν θα αναρωτηθούν, π.χ., πόσες απ΄ τις ιδιωτικές κατοικίες, βίλες κτλ. ενώ ανήκουν σε ιδιώτες δεν φορολογούνται, όχι διότι φοροδιαφεύγουν αλλά διότι τυπικά ανήκουν σε “τουριστικές επιχειρήσεις που δεν πραγματοποιούν κέρδη” ή σε offshore εταιρίες. Στα παραπάνω προσθέστε το 10% φόρο που πληρώνουν οι τράπεζες, το 25% που πληρώνουν οι ΑΕ, τον ελάχιστο φόρο της εκκλησίας και την σχεδόν απόλυτη φοροαπαλλαγή που έχουν οι εφοπλιστές.

1.Επίλογος

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το 2009 (International Monetary Fund, World Economic Outlook Database-October 2009), το κατά κεφαλή Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε δολάρια διεθνούς αγοραστικής δύναμης (Purchasing Power Parities) ήταν για την Ελλάδα 30.856 $, για την Ισπανία 29.527 $, για την Ιρλανδία 39.441 $, για τη Γερμανία 34.219 $ και για τη Γαλλία 33.744 $. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι PIGS δεν είναι «φτωχές χώρες». Η Ελλάδα έχει επίπεδο ανάπτυξης που αντιστοιχεί στο 91,4% του επιπέδου ανάπτυξης της Γαλλίας και στο 90,2% εκείνου της Γερμανίας. Μάλιστα, η Ιρλανδία έχει ψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ και από τις δύο χώρες του «ευρωπαϊκού πυρήνα».

Πηγές:
1) http://www.imf.org/
2) http://www.worldbank.org/
3) http://www.worldbankcampaigneurope.org/
4) http://www.reuters.com/
5) http://www.kathimerini.gr/
6) http://www.tovima.gr/
7) http://www.stoppoverty.gr/
8) http://www.gsee.gr/
9) Οικονομική έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2009