"Περσινά ξυνά σταφύλια" (...ή περί της επαγγελματικής σχέσης των ψαλτών με την εκκλησία.)

του Κωνσταντίνου Πολίτη

Η πρόσφατη διαρκής και εξόφθαλμη καταστρατήγηση του λεγόμενου "Κανονισμού Ιεροψάλτου" (ο Θεός να τον κάνει...) στις προσλήψεις συναδέλφων σε πολλούς ναούς της Αρχιεπισκοπής (και όχι μόνο...) επαναφέρει το ζήτημα της μορφής της σχέσης του ψάλτη με την εκκλησία. Πολλοί, καλοπροαίρετα, προβάλλουν "πνευματικά" διλήμματα και κωλύματα με αποτέλεσμα να κυνηγούμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος...

Και αυτό γιατί το ζήτημα της καταστάσεως των ιεροψαλτών από επαγγελματική άποψη μέσα στο χώρο της Εκκλησίας και ο διαχωρισμός αυτής της σχέσης από λοιπές πνευματικές εξαρτήσεις είναι διεξοδικά αναλελυμμένο και ληγμένο εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Το ζητούμενο είναι ποιοί δεν μπορούν (ή δεν επιθυμούν...) να το λύσουν.
Την εποχή της θητείας μου ως Γενικού Γραμματέα του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών "Ρωμανός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός", (το 2000 περίπου, όταν ακόμα λειτουργούσε...) επιχείρησα μια πρώτη αποδελτίωση των παλαιών, πρώτων Φύλλων της Εφημερίδας "Ιεροψαλτικά Νέα", στα οποία φιλοξενήθηκαν άρθρα μεγάλων εκκλησιαστικών ανδρών της εποχής (1964 και εντεύθεν), υπό την καθοδήγηση του μακαρίτη πρωτοψάλτη Αντωνίου Μπελούση (Προέδρου του νεοσύστατου τότε Πανελληνίου Συνδέσμου, που προήλθε από την συγχώνευση των δύο παλαιότερων αλληλοσπαρασόμενων Συλλόγων, του "Ρωμανού" και του "Δαμασκηνού").
Επιγραμματικά αναφέρω τους μακαριστούς Επίσκοπο "Ρωγών" Διονύσιο Ψαριανό, μετέπειτα Κοζάνης, Αρχιμ. Νικόδημο Βαλληνδρά, μετέπειτα Πατρών, το νομικό Γεώργιο Αναγνωστόπουλο, τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Χριστόδουλο, τότε Αρχιγραμματέα της Συνόδου, μετέπειτα Δημητριάδος και πολλούς άλλους για τους οποίους κάποτε πρέπει να γίνει μια διεξοδικότερη συζήτηση....
Ένα από τα αποδελτιωμένα κείμενα που είχα ανεβάσει τότε, λοιπόν, στο παλαιό Site της ΟΜΣΙΕ είναι η δημοσιευμένη το 1964 μελέτη του Νικοδήμου Βαλληνδρά: "ΟΙ ΨΑΛΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ".(Υπάρχει στη διεύθυνση http://t.co/QShHYpN )
Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στη δεκατία του ’60, δεν προλάβαινες να βγεις στην αγορά εργασίας και οι προτάσεις έπεφταν βροχή.
Οι σοβαροί, μάλιστα, και μορφωμένοι άνθρωποι δεν καταδέχονταν να διοριστούν υπάλληλοι στο Δημόσιο αλλά αναζητούσαν την προκοπή τους στην επιχειρηματικότητα και το εμπόριο.
Οι ψάλτες είναι λειτουργοί του αναλογίου και εφόσον προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε Ν.Π.Δ.Δ. (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου), όπως είναι οι ναοί, δικαιούνται τα προβλεπόμενα, δυστυχώς όμως λίαν καταστρατηγούμενα δικαιώματα...