Φοβού τους Δαναούς...

Γράφω αυτές τις γραμμές με αφορμή την είδηση ότι η Ελλάδα, για πρώτη φορά, εξελέγη μέλος στην 24μελή Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, μετά το τέλος των εργασιών της 4ης Γενικής Συνέλευσης, η οποία ολοκληρώθηκε στο Παρίσι, στις 8 Ιουνίου 2012.

Δυστυχώς, η σύγχρονη πολιτική ιστορία μας έχει να επιδείξει σωρεία περιπτώσεων πολιτικών που κακοποίησαν με περισσή ευκολία την αγνότητά μας να πειθόμαστε από οραματικές εκφράσεις και διεφθειραν με τόσες απατηλές υποσχέσεις την ηθική μας, ώστε να τηρούμε, εντελώς δικαιολογημένα "πολύ μικρό καλάθι".
Το θέμα είναι ότι στο χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα σε σχέση με την ανάδειξη και την προβολή της παράδοσής μας δεν είχαμε ούτε υποσχέσεις... Γιαυτό και από τη μια μεριά αισιοδοξούμε. Αν πούμε μάλιστα για την ψαλτική και το δημοτικό τραγούδι, αυτά "τα πλάκωνε η φοβέρα" της δυτικότροπης δήθεν αυθεντίας (αλλοίμονο στα παιδάκια που δεν παρακολουθούσαν μαθήματα μπαλέτου, πιάνου και γαλλικών...) και τα "έσκιαζε η σκλαβιά" του ψευδεπίγραφου σοσιαλιστικού αθεϊσμού. 

Από την άλλη όμως, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε διότι μέχρι σήμερα ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την παράδοση και έτσι την κρατήσαμε καθαρή και περιφρουρημένη. Έτσι, καθώς φαίνεται, τώρα που θα μπει η άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά, αργά ή γρήγορα, στη διαδικασία του γενικότερου ξεπουλήματος λόγω κρίσης πρέπει να προσέχουμε σε ποιούς θα ανατεθούν οι ευθύνες της. 

Γιατί, όπως είναι γνωστό, τον πολιτισμό μας τον διαχειρίστηκαν ως επί το πλείστον, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλοί "ευρωραγιάδες" και άλλοι τόσοι ψευδεπίγραφοι "λαϊκοι ταγοί και ινστρούκτορες".
Έτσι, οι μεν βρέθηκαν να περιέρχονται, προφανώς ανάξια επιλεγμένοι, τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου με πρόδηλο σύνδρομο κατωτερότητας. Αιτία τα φθαρμένα, από τις μάχες της φυλής, τσαρούχια των προγόνων που, αναξίως κληρονομηθέντα, με την πρώτη ευκαιρία, τα πέταξαν ανακουφισμένοι σε κάποιο σκουπιδοντενεκέ προκειμένου να φορέσουν τα δανεικά και υποθηκευμένα λουστρίνια που τους μοστράριζαν οι περισπούδαστοι Έλγιν της εσπερίας...
Οι δε σπαταλούσαν τη ζωή τους σε αδιέξοδη "επαναστατική γυμναστική" και σεμινάρια αποστήθισης ουτοπικών τροτσκιστικών, λενινιστικών και μαοϊκών σοφιστιών ώσπου ανακάλυψαν, αίφνης, πως ο πολιτισμός του αμπέχονου και η "στρατευμένη τέχνη" μπορούν να κοιμήσουν μια χαρά τον αθώο κοσμάκη, ώστε η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας να μετασχηματιστεί άρδην στο τελευταίο και πιο σκληροπυρηνικό Σοβιέτ του σύγχρονου κόσμου.
Ε,λοιπόν στις μέρες μας κατέρρευσαν και οι δυο...
Μας άφησαν ορφανούς από προστάτες (!)
Ευτυχώς μας έμειναν όσα φθαρμένα τσαρούχια δεν είχαν προλάβει να πετάξουν μαζί με κάτι φουστανέλες γιατί τα φύλαξαν κάποιοι φωτισμένοι καλογέροι μαζί με τα εικονίσματα. Τώρα λοιπόν που θα πέσει πείνα θα γυρίσουν όλοι οι κάπηλοι να τα ξεπουλήσουν και αυτά.
Γιαυτό πρέπει, όπως είπα, να έχουμε το νού μας και να ανασυνταχτούμε.
Εμείς που κατέχουμε την αλήθεια...

Κωνσταντίνος Πολίτης