Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Συναυλία στο Άργος για τις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας

Το Σάββατο 21 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε, στο Άργος, στους Στρατώνες Καποδίστρια, μια μεγάλη Συναυλία - αφιέρωμα στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Συμμετείχε η Βυζαντινή εκκλησιαστική χορωδία του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου  Άργους και η μικτή παραδοσιακή χορωδία του Λυκείου Ελληνίδων με συνοδοιπόρους την Αρετή Κετιμέ, γνωστή για το μουσικό της ταλέντο τόσο στο σαντούρι όσο και στο παραδοσιακό τραγούδι, και τους αδελφούς Γρηγόρη και Πέτρο Παπαεμμανουήλ από την Δράμα, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού και της βυζαντινής μουσικής γενικότερα.

Η Βυζαντινή εκκλησιαστική χορωδία του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου Άργους έκανε την πρώτη της εμφάνιση το Πάσχα του 2007. Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει αρκετές εμφανίσεις και έχει πλαισιώσει εκδηλώσεις στο Άργος, το Ναύπλιο αλλά και εκτός νομού.
Αριθμεί πάνω από 25 μέλη και κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο μεγάλος αριθμός μικρών μαθητών που εντρυφούν στη Θεία του Δαμασκηνού Τέχνη, με την ελπίδα να πλαισιώσουν τα αναλόγια των ιερών ναών της Αργολίδας και όχι μόνο, στο μέλλον.

Η μικτή παραδοσιακή χορωδία του Λυκείου Ελληνίδων παραρτήματος Άργους ξεκίνησε δειλά τις πρώτες της συναντήσεις το φθινόπωρο του 2009. Σύντομα ο αριθμός των μελών της ξεπέρασε τα 20 άτομα, κάθε ηλικίας, άνδρες και γυναίκες με μόνο κίνητρο την αγάπη τους για την πατροπαράδοτη μουσική και το μεράκι τους.

Οι δύο χορωδίες έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν («Η Πόλις εάλω» Μάιος 2010, «5ο Φεστιβάλ χορωδιών Αργολίδας» υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Τελέσιλλα Οκτώβριος 2010, «2ο Φεστιβάλ χορωδιών Μικρόκαμπου Κιλκίς» Απρίλιος 2012) υπό την διεύθυνση και διδασκαλία του Λαμπαδαρίου του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου Άργους κ. Ιωάννη Χαβιαρλή.


Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Γραπτό κείμενο 7250 ετών, που βρέθηκε στο Δισπηλιό Καστοριάς ανατρέπει τα δεδομένα.

Γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Εχέδωρος
Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη – Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου του Δισπηλιού που ήρθε στο φως το 1994, λόγω του ότι η ξύλινη επιγραφή …καταστράφηκε.
Το περίεργο είναι πως 7. 258 χρόνια περίμενε η …επιγραφή για να τη δει ο κ. καθηγητής και μόλις την είδε …κονιορτοποιήθηκε.
 
Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το …ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης…
 
Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες- όπως μας διδάσκουν- έλαβαν και αυτοί, το φως εξ …ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα… Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.
 
Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – αυτή που διδάσκεται και στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους …Φοίνικες.
 
Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα, πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.
Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).
Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.
Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;
 
Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;
Τι είναι αυτό που φοβίζει τους ιστορικούς; Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Μήπως η αλήθεια, η πραγματικότητα, αποτελεί εμπόδιο και φόβος στα σχέδια κάποιων ‘εκλεκτών’ που επιδιώκουν την τύφλωση των λαών;
 
Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :
 
 
Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.
 
Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς, γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.

Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.

Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.
Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής γραφής και μάλιστα στην πρώιμη φάση της.

«Είναι το μοναδικό έγγραφο-εύρημα όπου τα σήματα του δεν έχουν ιδεογραφικό χαρακτήρα (με μορφές ανθρώπων, ζώων, του ήλιου κ.ά.) και παρουσιάζουν προχωρημένο χαρακτήρα αφαίρεσης, άρα είναι προϊόν διανοητικής επεξεργασίας», είπε ο κ. Χουρμουζιάδης. Η ανακοίνωση του μοναδικού προϊστορικού ευρήματος εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους-συνέδρους, ενώ ο κ. Χουρμουζιάδης διατύπωσε το ερώτημα: «θα μπορέσουμε, άραγε, να μάθουμε ποτέ αν αυτά τα σήματα ήταν η πρώτη αρχή ενός διηγηματικού λόγου ή του λόγου μιας εξουσίας;

Πηγή: http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/
 

Έϊ, Μπι, Σι ,Ντι, Ι, Εφ, Τζι,...

Τελικά δεν ήταν συνωμοσιολογία η θεωρία πως συγκεκριμένοι κύκλοι επιχειρούν να απλοποιήσουν και να αγγλικοποιήσουν την ελληνική γλώσσα;
Έλα, δεν το πιστεύω!!!



Καταργούν την ομορφιά αλλά και την ουσία της ελληνικής γλώσσας.
Στόχος της Νέας Μνημονιακής Πραγματικότητας (λέγε με και Νέα Τάξη Πραγμάτων) δεν είναι μόνο η τσέπη.
Είναι και το μυαλό.
Αν ευστοχήσουν στο μυαλό, άλλωστε, τότε και η τσέπη θα αδειάσει πιο εύκολα.
Η τσέπη άβουλων όντων που θα περιφέρονται επί της Γης, σπαταλώντας απλώς το πολύτιμο οξυγόνο της και προσθέτοντας απλώς λίγο ακόμη βάρος.
Η ελληνική γλώσσα είναι η πληρέστερη γλώσσα του λεγόμενου δυτικού κόσμου.
Η ουσία της βρίσκεται στη δομή, τη μορφολογία και τη φωνολογία της.
Και τα τρία είναι αλληλένδετα.
Η δομή της;
Το συντακτικό και η γραμματική της, ευέλικτα και τα δύο για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του εκάστοτε λέγοντος, αλλά και τριγωνομετρικώς οργανωμένα.
Οι κλίσεις, οι συζυγίες, οι πτώσεις, τα άρθρα, ο χωρισμός κυρίων και δευτερεουσών προτάσεων, οι σύνδεσμοι, οι προθέσεις, τα επιφωνήματα, οι συνημμένες και οι απόλυτες μετοχές, οι απρόσωπες εκφράσεις, τα τελικά και ειδικά απαρέμφατα, η οριστική, η υποτακτική, η ευκτική, η προστακτική, οι συντεταγμένοι κανόνες και οι επίσης συντεταγμένες εξαιρέσεις…
…όλη η δομή της ελληνικής γλώσσας λειτουργεί ως ηλεκτρονικός μικροεπεξεργαστής που ρυθμίζει κανόνες και λειτουργίες και ορίζει έναν κεντρικό γλωσσικό εγκέφαλο που δίνει και παιρνει εντολές για έκφραση και επικοινωνία στην τελειότητα.
Η μορφολογία της;
Η μαθηματικώς δομημένη ορθογραφία της, με βάση και τις ηχητικές αλλά και τις εικαστικές αναλογίες.
Οι καταλήξεις, τα πρόσωπα, τα ρήματα σε -ίζω αλλά και αυτά σε -ύζω ή σε -ήζω που έχουν διαφορετική λειτουργία στη γλώσσα.
Οι ετεριωμένες μορφές των λεκτικών θεμάτων.
Η ετυμολογία που δείχνει την ορθολογική προέλευση κάθε λέξης.
Το σημαίνον και η σύνδεσή του με το σημαινόμενο.
Η φωνολογία της;
Η σύνδεση κάθε συλλαβής και κάθε γράμματος με την κατάλληλη προσωδία ούτως ώστε ο λόγος να γίνεται λειτουργικός αλλά και μουσικός.
Τα μακρά και τα βραχέα φωνήεντα που ορίζουν την προσωδία έχουν άμεση σχέση με το σημαινόμενο κάθε λεκτικού σημείου.
Οι εκφράσεις θαυμασμού που περιλαμβάνουν μακρά φωνήεντα, ενώ οι εκφράσεις άμεσης επικοινωνίας που περιλαμβάνουν βραχέα.
Γιατί τα μακρά επιτείνουν την έκφραση κάθε συλλαβής.
Οι δίφθογγοι που “ανοίγουν” το στόμα περαιτέρω.
Οι δασυνόμενες λέξεις που προσδίδουν βάθος και βάρος στη λέξη και που παρότι έχουμε καταργήσει στη νέα ελληνική (κακώς) τη δάσυνση και την όξυνση των φωνηέντων, εντούτοις έχουμε διατηρήσει τα αποτελέσματα της προσθήκης πνευμάτων.
Έτσι, οι λέξεις που δασύνονταν στην αρχαία ελληνική, όταν γίνονται συνθετικά λέξεων δασύνουν το σύμφωνο που προηγείται (κατά+αιρώ= καθαιρώ ενώ κατά+ονομάζω=κατονομάζω).
Το αρχικό ρ που όταν συντίθεται γίνεται διπλό ρρ (ροή και επιρροή) για να δοθεί περαιτέρω έκταση.
Αυτό ονομάζεται προσωδία και όχι “ηχηρότητα”, όπως ατυχέστατα αναφέρει το βιβλίο, όπως διαπιστώνουμε και από την εικόνα. Απλοποίηση ακόμη και στις γλωσσολογικές έννοιες; Προσωδία, αγαπητοί Φελόλογοι που επιμεληθήκατε αυτό το επαίσχυντο βιβλίο.
Φελόλογοι και όχι Φιλόλογοι, διότι δεν αγαπάτε το Λόγο που οριστήκατε να αγαπάτε και να μελετάτε, αλλά όντες επιπλέοντες φελοί βαλθήκατε να τον πετσοκόψετε, σε αντίθεση με το παχυλό αντίτιμο για τη σπουδαία σας εργασία.
Όλος ο κόσμος της ελληνικής γλώσσας είναι η ουσία του μακραίωνου ελληνικού πολιτισμού.
Και έρχονται τώρα κάποιοι να καταργήσουν αυτήν την ουσία για να γίνει πιο εύπεπτη και άρα πιο ευτελής η γλώσσα μας.
Όχι, δεν είναι άσχετοι.
Βαλτοί είναι.
Και έχουν σχέδιο την αποδόμηση αυτού του υπέροχου κόσμου της ελληνικής γλώσσας για να την καταντήσουν μια νεκρή γλώσσα, ένα περιφερειακό παράρτημα της αγγλικής.
Έχουν ακουστεί άλλωστε απόψεις από διάφορους αμφιλεγόμενους “διανοούμενους” όπως αυτή της αντικατάστασης του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, για να καταστεί ευκολότερη η επικοινωνία με τις υπόλοιπες γλώσσες που το χρησιμοποιούν.
Τι;
Όχι;
Ε τότε σε τι αποσκοπεί η πρόσθεση των συμφώνων μπ, γκ, ντ;;;
Σε τι αποσκοπεί, αν όχι στην αντικατάσταση του αλφαβήτου μας από τη λατινική, η οποία περιλαμβάνει τα σύμφωνα b, g, d ;;;
Κι αυτό τυχαίο;
Πάντα οι αλλαγές στην Παιδεία γίνονται με αργούς ρυθμούς για να προλαβαίνουν να αποτυπώνονται στην κοινωνία.
Σε κάθε γενιά φέρνουν και μια μεγάλη αλλαγή.
Σήμερα καταργούν τα φωνήεντα η, υ, ω αφού και στο λατινικό αλφάβητο τα φωνολογικώς “i” συμπυκνώνονται σε ένα μόνο φωνήεν, το i.
Δημιουργούν σύμφωνα τα οποία υπάρχουν στη λατινική όπως προείπαμε επίσης.
Μα τα έλεγε και η Μπιλντεμεπεργάρχης Διαμαντοπούλου προ καιρού.
Στόχος είναι, έλεγε, η απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου.
Ε, ορίστε λοιπόν!
Το νέο βιβλίο της Ε’ και Στ’ Δημοτικού εισάγει αυτήν την απλοποίηση.
Αυτή είναι η Παγκοσμιοποίηση, αγαπητοί μου!
Δεν είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών.
Είναι μια μηχανή του κιμά που συμπιέζει σπουδαίους πολιτισμούς για να βγάλει τον προαποφασισμένο κιμά του αγγλο-αμερικανικού πολιτισμού με το πρόσχημα της διεθνοποίησης (και όχι του διεθνισμού, όπως κακώς προσλαμβάνεται η έννοια αυτή συχνά).
Η Νέα Ρώμη επιβάλλει το δίκιο της στους κατακτημένους λαούς, επιβάλλοντας τον πολιτισμό της, τη γλώσσα της, την κουλτούρα της.
Έτσι θα μονιμοποιηθεί η οικονομικο-πολιτική της κυριαρχία.
Μέσω μιας βιαίως επιβεβλημένης πολιτισμικής συνοχής των παγκοσμίων υπηκόων.
Και μην εκπλαγείτε καθόλου και όταν η αγγλική γίνει η δεύτερη επίσημη γλώσσα μας, όπως μας προειδοποιούσε προ ετών η Αννούλα.
Και για το αλφάβητο όταν τα έλεγε ίσως μας φαινόταν απίστευτο ή ανεφάρμοστο.
Ορίστε, εφαρμόζεται!
Ε, σε λίγο θα γίνει και το δεύτερο!
Γιατί, μην ξεχνάτε ότι μιλάμε και τη γλώσσα που σκεφτόμαστε.
Και τούμπαλιν.
Η ελληνική γλώσσα είναι πολύπλοκη.
Η καλή γνώση της και προϋποθέτει αλλά και συντελεί στην πολυπλοκοποίηση της σκέψης.
Είναι αμφίδρομη η σχέση αιτίου αποτελέσματος εδώ.
Η αγγλική είναι η επιτομή της απλή γλώσσας.
Απλές λέξεις, άκλιτες, χωρίς ευελιξία, αλλαγές ρυθμού, ιδιαίτερη προσωδία, χωρίς βαθιά φιλοσοφία μέσα της.
Είναι μια γλώσσα καθαρά επικοινωνιακή.
Η ευκολία στη συνεννόηση στα απλά πράγματα.
Είτε θέλουν να πουν ότι συμπαθούν, είτε ότι αγαπούν κάποιον είτε ότι τον ορέγονται είτε ότι έχουν κάποια αγαπημένη συνήθεια, χρησιμοποιούν την ίδια λέξη: i love *****
Μια λέξη, ένα συναίσθημα.
Είτε πρόκειται για το ταίρι σου, είτε για φίλο, είτε για γείτονα, είτε για σκύλο, είτε για ποδήλατο.
Μια λέξη, ένα συναίσθημα, μια σκέψη.
Και αυτή η σκέψη τόσο απλοποιημένη που χωρά τα πάντα, από έρωτα μέχρι απορρυπαντικό.
Ενώ στην ελληνική έχουμε χιλιάδες τρόπους για να εκφράσουμε το καθετί, ώστε να λαμβάνει το μέγεθος και την αξία που θέλουμε να του προσδώσουμε και που αξίζει να του προσδώσουμε.
Πολλές και σύνθετες λέξεις, πολλά και σύνθετα συναισθήματα, πολλές και σύνθετες σκέψεις.
Αυτό φοβάται το σύστημα.

Πηγή:www.paidevo.gr

Νέα περίοδος αναστάτωσης ξεκινάει για το Γλωσσικό Ζήτημα

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Παραθέτω εδώ το πλήρες κείμενο μιας πρόσφατης ανάρτησης εκπαιδευτικού στο ιστολόγιο του Συλλόγου Δασκάλων Ανατολικής Αττικής "Αλέξανδρος Δελμούζος" με τίτλο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!" , καθώς και την, προκληθείσα από αυτή, επίκαιρη ερώτηση στο Κοινοβούλιο του τέως Προέδρου Βύρωνα Πολύδωρα προς τον νέο Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο. Προφανώς, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα φάση αναστάτωσης γύρω από το παλαιό μεγάλο "γλωσσικό ζήτημα".
Η ελληνική γλώσσα απετέλεσε για την εκκλησία μας τον θεμέλιο λίθο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε μέσα στους αίώνες ολόκληρο το θεολογικό και λειτουργικό της υπόβαθρο. Η ψαλτική μας τέχνη θα ήταν απείρως φτωχότερη εάν δεν μελοποιούσε κείμενα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα. Είναι μάλιστα γνωστό σε όλους ότι η βυζαντινή μουσική είναι στην ουσία της μια πράξη ηδύνσεως και προβολής του λόγου και δευτερευόντως μια αυτούσια καλλιτεχνική δημιουργία.

Γιαυτό και, προσωπικά, αντιλαμβάνομαι κάθε πρακτική "απλούστευσης" ως προσπάθεια αποστασιοποίησης και αποξένωσης των νεοελλήνων από την πίστη και τη σοφία των προγόνων τους.

Θεωρώ ότι η Εκκλησία, κατ’ επέκταση και η ψαλτική κοινότητα, πρέπει να πάρουν άμεσα ξεκάθαρη θέση.Θέση υπέρ της διατήρησης του γλωσσικού μας πλούτου, ανόθευτου, όπως μας μεταλαμπαδεύτηκε από τους σοφούς προγόνους μας. 

Κωνσταντίνος Πολίτης
Γενικός Γραμματέας ΟΜ.Σ.Ι.Ε. 

"Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!"

Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε πως πρόσφατα (Νοέμβριος 2011) διανεμήθηκε προς διδασκαλία, στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας ένα καινούργιο βιβλίο γραμματικής, για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη, αντικαθιστώντας την μέχρι τώρα ισχύουσα γραμματική του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, η οποία εδιδάσκετο πλέον των 30 χρόνων.
Σύμφωνα με την καινούργια γραμματική που συντάχθηκε από τους: κ. Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, κ. Μιχάλη Γεωργιαφέντη, κ. Γεώργιο Κοτζόγλου και την κ. Μαργαρίτα Λουκά και εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, με την ευθύνη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ανακαλύπτουμε πως: τα φωνήεντα της Ελληνικής Γλώσσας είναι 5 (πέντε)!!!
Τα: α, ε, ι, ο, και το ου. Καθώς και ότι τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί!!!
Και τα σύμφωνα από 17, έμειναν μόνον τα 15!!! Τα ξ και ψ δεν υπάρχουν πλέον!!!
Σημειωτέον, πως στα φωνήεντα συγκαταλέγεται και ο δίφθογγος «ου», καθώς και στα σύμφωνα συμπεριλαμβάνονται τα δίψηφα σύμφωνα ντ, μπ, γκ!.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς στον πρόλογο του βιβλίου : «Στόχος του εγχειριδίου είναι να οδηγήσει με τρόπο ευχάριστο και παιγνιώδη τους μικρούς μαθητές στην συνειδητοποίηση του συστηματικού χαρακτήρα της γλώσσας. …Τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά του βιβλίου Γραμματική Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού υπαγόρευσαν κάποιες απαραίτητες απλοποιήσεις αλλά και ορισμένες σημαντικές διαφοροποιήσεις από τις παραδοσιακές γραμματικές»!!!!!!!
Και παρακάτω : «Δεν εξετάζουμε λεπτομερώς τους φθόγγους της γλώσσας μας, γιατί δεν θέλουμε να προκαλέσουμε σύγχυση σε μαθητές και δασκάλους με την ανάλυση φαινομένων αλλοφωνίας.»
Έτσι λοιπόν ο Βρασίδας, ο συμβολικός δάσκαλος του βιβλίου, ο οποίος βοηθά τον μαθητή να εξιχνιάσει τα μυστήρια της γλώσσας στις σελίδες 35 και 36 όπου γίνεται αναφορά στους φθόγγους, παρουσιάζει τα παραπάνω. Το αλφάβητό μας, τα πραγματικά φωνήεντα και σύμφωνα δεν παρουσιάζονται ξεκάθαρα πουθενά αλλού στο βιβλίο, παρά μόνον σε ένα σχέδιο τύπου ταχυμέτρου αυτοκινήτου (σελ. 39)! Όσο για τα φωνήεντα, δεν γίνεται καμία μνεία, παρά μόνον η ελλιπής αυτή αναφορά των πέντε φθόγγων!
Με την προγενέστερη Γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων, που μάθανε να ομιλούνε την Ελληνική Γλώσσα. Αλλά και αλλοδαποί που γεννήθηκαν, έζησαν και σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία, και πέτυχαν στα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν γαλουχηθεί με την ίδια γραμματική χωρίς να δυσκολευτούν!... Εφ’ όσον οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει, ποιόν λόγο εξυπηρετεί η αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε «φωνητική» γραμματική;
Η γλώσσα μας, η αρχαιότερη όλων των λαών, τις τελευταίες δεκαετίες έχει υποστεί αλλεπάλληλους βιασμούς από τους εκάστοτε υπευθύνους, οι οποίοι εντελώς ανεύθυνα λειτουργώντας ωσάν γλωσσοπλάστες, αποφάσιζαν για την «εκλαΐκευση» της, και ταυτόχρονα την καταστροφή της!
Με τις αλλεπάλληλες αλλαγές ανά 15 – 20 χρόνια (βλέπε: αυγό ή αβγό; Ξύδι ή ξίδι; Μονοτονικό σύστημα!) οι γενιές των Ελλήνων μαθαίνουν η κάθε μία και από μια ελαφρώς διαφοροποιημένη ελληνική γραμματική, μη μπορώντας καν να παρακολουθήσουν ούτε οι γονείς τα παιδιά τους!!
Θέλω να πιστεύω πως το βιβλίο αυτό εκδόθηκε χωρίς τον ενδελεχή έλεγχο, και ως εκ τούτου, εκ παραδρομής δημοσιοποιήθηκε κάποια πρόταση κάποιου ανθέλληνα φιλόλογου, και όχι εσκεμμένα, πάρθηκε η απόφαση ενός ακόμα βιασμού της ελληνικής γλώσσας, μιας γλώσσας που τόσο διψασμένα άνθρωποι από όλο τον κόσμο προσπαθούν να κάνουν κτήμα τους.
Και ερωτώ, όχι μόνο εγώ αλλά και όλοι οι Έλληνες:
1) Δεν μας φτάνει η οικονομική κατακρήμνιση της πατρίδος μας, πρέπει να υποστούμε και την εθνική μας εξολόθρευση;
2) Πρέπει να θυσιάσουμε την γλώσσα μας για να μοιάσουμε στους Δυτικούς, για να γίνουμε αρεστοί από αυτούς; Οι οποίοι, επανήλθαν και ζητούν πλέον την ίδια μας την πατρίδα;
3) Σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το βιβλίο είχε εγκριθεί από το 2007, αλλά λόγω αντιρρήσεων δεν εκδίδετο. Υπ’ όψιν, ότι οι αποσπασμένοι δάσκαλοι στο Ινστιτούτο όταν ερωτήθηκαν σχετικώς έκριναν το βιβλίο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!
4) Τι περίμεναν άραγε για να εκδώσουν αυτό το βιβλίο της Γραμματικής; Μήπως την εγκατάσταση στον υπουργικό θώκο της κ. Διαμαντοπούλου, που θεωρεί ότι «η αγγλική γλώσσα πρέπει να γίνει επίσημη γλώσσα της Ελλάδος»;;;
5) Σύμφωνα με σύγχρονες μελέτες επιστημόνων, το μονοτονικό σύστημα έφερε την δυσλεξία στην πρώτη θέση των μαθησιακών δυσκολιών, εξαιτίας της ελλείψεως βασικών κανόνων γραμματικής και τονισμού. Με τόσα πολλά παιδιά να δυσκολεύονται από την απουσία των κανόνων, σκέφτεστε τι θα συμβεί με την απουσία των φωνηέντων τα οποία ενυπάρχουν στο DNA μας από την αρχή της υπάρξεως μας στον πλανήτη;;;
Εφαρμόζοντας την νέα Γραμματική, η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙ και η ελληνική γλώσσα θα γίνει μια συμβατική γλώσσα όπως και τόσες άλλες. Οι δάσκαλοι τελικά καλούνται να «μορφώσουν» Έλληνες;;;;;;;;;;;;;;;;;
Με ποια γλώσσα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Με ποια γραμματική;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ας θυμηθούμε τις ομολογίες των ιδίων των πρωταγωνιστών των προηγούμενων αλλαγών (π.χ. δηλώσεις Ράλλη) και ας αξιώσουμε να διατηρηθεί η Ελληνική γλώσσα, έτσι όπως μας παραδόθηκε, με την ετυμολογία της, με την μουσικότητα της και το βασικότερο όλων την σημασιολογία της! Γιατί το κάθε γράμμα μας έχει την βαρύτητά του, ο κάθε φθόγγος έχει την μουσικότητα του, και ο κάθε τόνος είχε την αξία του. Ας εκτιμήσουμε την ελληνική μας γλώσσα για να μας σεβαστούνε και οι εταίροι μας σαν λαό με θέληση, με δυναμισμό και με υπόσταση!
Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης του τέως Προέδρου της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα:


Σε πρόσφατα δημοσιεύματα και σε πολλούς ιστότοπους του διαδικτύου, διαβάσαμε την είδηση μετά ποικίλων σχολίων πως στο βιβλίο της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» για την Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού διδάσκεται πλέον πως τα φωνήεντα είναι πέντε και τα σύμφωνα 18. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με καταγγελία του συλλόγου δασκάλων Ανατολικής Αττικής καταργούνται το «η» και το «ω», προστίθεται ως φωνήεν ο δίφθογγος «ου», καταργούνται τα διπλά σύμφωνα «ξ» και «ψ» ενώ προστίθενται ως νέα και αυτόνομα σύμφωνα το «ντ», το «μπ» και το «γκ».
Ταυτόχρονα, η νέα διδασκαλία της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» εισάγει την αμφίβολη συζήτηση για φθόγγους φωνηεντικούς (!) με πέντε λατινικά γράμματα (a, e, i, o, u) και για 12 γράμματα, εκ των οποίων 7 είναι μονά γράμματα (ε, ο, η, ω, α, ι, υ) και πέντε διγράμματα (ει, οι, υι, αι, ου). Προφανώς αναφέρεται σε πέντε (από τις οκτώ κύριες) παλαιές διφθόγγους, χωρίς να μας φωτίζει κανείς γιατί παραλείπονται οι άλλες τρεις κύριες (αυ, ευ, ηυ) αγνοώντας ή παραμερίζοντας τις τρεις καταχρηστικές.
Επειδή δεν πρόκειται για μια απλή γλωσσολογική άποψη ή άσκηση.
Επειδή κατά τα φαινόμενα είναι μέγα παιδαγωγικό λάθος να επιχειρείται ακουσίως ή εκουσίως μια τόση και τέτοια σύγχυση και ασάφεια στο θεμελιώδες μάθημα της διδασκαλίας των γραμμάτων της Ελληνικής γλώσσας με τη σύμμιξη Ελληνικών και λατινικών χαρακτήρων.
Επειδή όλα δείχνουν και μας κάνουν να υποψιαζόμαστε πως τα πράγματα οδηγούνται και καθοδηγούνται ύπουλα και ταχέως στη λεγόμενη φωνητική γραφή και κατ’ επέκταση στην αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, όπως θεαματικά, προοιμιακά όσο και προκλητικά φαίνεται από τα εισαγόμενα νέα σύμφωνα «μπ, ντ, γκ».
Επειδή τα γράμματα, φωνήεντα και σύμφωνα και δίφθογγοι, είναι ο πυρήνας και η καρδιά του συστήματος σκέψεως, ομιλίας και επικοινωνίας που λέγεται Ελληνική γλώσσα και τυχόν τραυματισμός τους είναι αυτομάτως θανάσιμος για την ίδια τη γλώσσα.
Επειδή ευτυχώς υπήρξε και υπάρχει ως οδηγός αξεπέραστος η Γραμματική του Αχιλλέως Τζαρτζάνου, ενώ τα πειραματικά κακέκτυπα γραμματικής αρκετή ζημιά έχουν επιφέρει στη γλώσσα μας χάριν της ματαιοδοξίας και της ιδιοτελούς καινοτομίας των «συγγραφέων».
Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και μέγα και δεν μπορεί να περιορισθεί στην αποκλειστική αρμοδιότητα καμμιάς «Επιτροπής» κανενός «Ινστιτούτου» και κανενός Πανεπιστημιακού «Τμήματος», αλλά πρέπει να θεωρηθεί ως εθνικό ζήτημα που αφορά όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα και κατ’ εξοχήν την εμβληματική και ουσιαστική μονάδα κύρους όπως είναι η Ακαδημία Αθηνών, προφανώς όλους τους διανοούμενους και σε τελευταία ανάλυση όλον τον Ελληνικό λαό, παρεκτός του τραγικού γεγονότος ότι δεν υπάρχει άρθρο στο Σύνταγμα μας (όπως το 107 του Συντάγματος του 1952 το οποίο κακουργηματικά και ολέθρια κατηργήθη στο Σύνταγμα του 1975) που να προβλέπει την διατήρηση, την προστασία, το αναλλοίωτο και το απαραβίαστο της Ελληνικής γλώσσας ως αδιάσπαστου στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας και του Ελληνικού πολιτισμού.
Ερωτάται ο Υπουργός:
1. Ποια θέση παίρνει το Υπουργείο Παιδείας σχετικά με το θέμα;
2. Θα επιτρέψει την κυκλοφορία του εν λόγω βιβλίου της «Νέας Ελληνικής γραμματικής» και την επί τη βάσει τούτου διδασκαλία των μαθητών της Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού;
2. Άλλως, πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της καθημερινής κακοποίησης και κατ’ επέκταση της συνολικής υποβάθμισης της Ελληνικής γλώσσας από τα περισσότερα ΜΜΕ σε πολλές καλούμενες ψυχαγωγικές εκπομπές και τώρα από τα σχολικά βιβλία;


Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Φοβού τους Δαναούς...

Γράφω αυτές τις γραμμές με αφορμή την είδηση ότι η Ελλάδα, για πρώτη φορά, εξελέγη μέλος στην 24μελή Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, μετά το τέλος των εργασιών της 4ης Γενικής Συνέλευσης, η οποία ολοκληρώθηκε στο Παρίσι, στις 8 Ιουνίου 2012.
Δυστυχώς, η σύγχρονη πολιτική ιστορία μας έχει να επιδείξει σωρεία περιπτώσεων πολιτικών που κακοποίησαν με περισσή ευκολία την αγνότητά μας να πειθόμαστε από οραματικές εκφράσεις και διεφθειραν με τόσες απατηλές υποσχέσεις την ηθική μας, ώστε να τηρούμε, εντελώς δικαιολογημένα "πολύ μικρό καλάθι".
Το θέμα είναι ότι στο χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα σε σχέση με την ανάδειξη και την προβολή της παράδοσής μας δεν είχαμε ούτε υποσχέσεις... Γιαυτό και από τη μια μεριά αισιοδοξούμε. Αν πούμε μάλιστα για την ψαλτική και το δημοτικό τραγούδι, αυτά "τα πλάκωνε η φοβέρα" της δυτικότροπης δήθεν αυθεντίας (αλλοίμονο στα παιδάκια που δεν παρακολουθούσαν μαθήματα μπαλέτου, πιάνου και γαλλικών...) και τα "έσκιαζε η σκλαβιά" του ψευδεπίγραφου σοσιαλιστικού αθεϊσμού. 
Από την άλλη όμως, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε διότι μέχρι σήμερα ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την παράδοση και έτσι την κρατήσαμε καθαρή και περιφρουρημένη. Έτσι, καθώς φαίνεται, τώρα που θα μπει η άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά, αργά ή γρήγορα, στη διαδικασία του γενικότερου ξεπουλήματος λόγω κρίσης πρέπει να προσέχουμε σε ποιούς θα ανατεθούν οι ευθύνες της. 
Γιατί, όπως είναι γνωστό, τον πολιτισμό μας τον διαχειρίστηκαν ως επί το πλείστον, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλοί "ευρωραγιάδες" και άλλοι τόσοι ψευδεπίγραφοι "λαϊκοι ταγοί και ινστρούκτορες".
Έτσι, οι μεν βρέθηκαν να περιέρχονται, προφανώς ανάξια επιλεγμένοι, τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου με πρόδηλο σύνδρομο κατωτερότητας. Αιτία τα φθαρμένα, από τις μάχες της φυλής, τσαρούχια των προγόνων που, αναξίως κληρονομηθέντα, με την πρώτη ευκαιρία, τα πέταξαν ανακουφισμένοι σε κάποιο σκουπιδοντενεκέ προκειμένου να φορέσουν τα δανεικά και υποθηκευμένα λουστρίνια που τους μοστράριζαν οι περισπούδαστοι Έλγιν της εσπερίας...
Οι δε σπαταλούσαν τη ζωή τους σε αδιέξοδη "επαναστατική γυμναστική" και σεμινάρια αποστήθισης ουτοπικών τροτσκιστικών, λενινιστικών και μαοϊκών σοφιστιών ώσπου ανακάλυψαν, αίφνης, πως ο πολιτισμός του αμπέχονου και η "στρατευμένη τέχνη" μπορούν να κοιμήσουν μια χαρά τον αθώο κοσμάκη, ώστε η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας να μετασχηματιστεί άρδην στο τελευταίο και πιο σκληροπυρηνικό Σοβιέτ του σύγχρονου κόσμου.
Ε,λοιπόν στις μέρες μας κατέρρευσαν και οι δυο...
Μας άφησαν ορφανούς από προστάτες (!)
Ευτυχώς μας έμειναν όσα φθαρμένα τσαρούχια δεν είχαν προλάβει να πετάξουν μαζί με κάτι φουστανέλες γιατί τα φύλαξαν κάποιοι φωτισμένοι καλογέροι μαζί με τα εικονίσματα. Τώρα λοιπόν που θα πέσει πείνα θα γυρίσουν όλοι οι κάπηλοι να τα ξεπουλήσουν και αυτά.
Γιαυτό πρέπει, όπως είπα, να έχουμε το νού μας και να ανασυνταχτούμε.
Εμείς που κατέχουμε την αλήθεια...
Κωνσταντίνος Πολίτης

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Μήπως ήρθε τελικά η ώρα, η ελληνική πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά με την άυλη πολιτιστική κληρονομιά;

Αγαπητοί φίλοι,


 
Παραθέτω με ιδιαίτερη αισιοδοξία ολόκληρη την ομιλία του νέου Υπουργού Πολιτισμού κ. Κώστα Τζαβάρα στη Βουλή, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης. Η τοποθέτηση, από τον ίδιο, της προστασίας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στην κορυφή των προτεραιοτήτων της νέας πολιτικής ηγεσίας αφήνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας πως, ίσως ήρθε η ώρα που η ελληνική μουσική παράδοση και η ψαλτική τέχνη θα πάρουν τη θέση που τους αρμόζει στη σύγχρονη πολιτιστική πολιτική της Ελλάδας...  
 
 
Είναι πραγματικά καιρός η ελληνική πολιτεία να αντιληφθεί ότι με το εύρος και τη δυναμική που διαθέτει η ελληνική παράδοση, η ελληνική άυλη πολιτιστική κληρονομιά αν προτιμάτε, μπορεί με τη συστηματική ανάδειξη και προβολή της, όχι μόνο να ισχυροποιήσει την ανταγωνιστικότητα της τουριστικής πρότασης της χώρας μας διεθνώς αλλά, κυρίως, να αποτελέσει το νέο, υγειές πρότυπο για το σύγχρονο δυτικό κόσμο, ώστε να ξεπεράσει τη βαθειά κρίση που τον βυθίζει καθημερινά στο χάος. Μια κρίση όχι τόσο οικονομική αλλά κυρίως και βασικά κρίση αξιών...

      
Κωνσταντίνος Πολίτης
 
 
"Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ουσία του ελληνισμού είναι πρωταρχικά πολιτισμική. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας από την κλασσική και την ύστερη αρχαιότητα, μέχρι τη Βυζαντινή και νεότερη εποχή αυτό που διαφοροποιούσε τον ελληνισμό, αυτό που συνιστά μέχρι και σήμερα ακόμα την ελληνική ετερότητα είναι τάξης πολιτισμικής.

Θεωρώ ότι με αυτές τις σκέψεις όποιος καλείται να υπηρετήσει τον πολιτισμό από κυβερνητική θέση, θα πρέπει να προσέλθει για να ανταποκριθεί στην αρμοδιότητά του. Και δεν είμαι μόνο εγώ που εμφορούμαι απ’ αυτές τις απόψεις. Θεωρώ ότι και οι προκάτοχοί μου ακριβώς με τις ίδιες σκέψεις και τις ίδιες αρχές προσπάθησαν και πέτυχαν αρκετά. Έτσι λοιπόν για μένα που έχω την αρμοδιότητα του πολιτισμού στην Κυβέρνηση, πρωταρχική, η πρώτη, η βασική μου φροντίδα είναι να συνεχίσω το πλούσιο έργο που παραλαμβάνω από τους προκατόχους. Αυτό έχει να κάνει με την εν εξελίξει προσπάθεια που έχει εντάξει τετρακόσια πενήντα έργα στο ΕΣΠΑ, συνολικού προϋπολογισμού 600 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι πράγματι ένας άθλος. Τον επισημαίνω και βεβαίως επαινώ και τους υπηρεσιακούς φορείς αλλά και τα υπόλοιπα στελέχη του Υπουργείου που κατάφεραν να δώσουν πράγματι αυτό το έργο σε όλους μας.

Στις συνθήκες κρίσης που περνάμε θα πρέπει να δούμε και πώς ο πολιτισμός μπορεί να γίνει αντίδοτο, πώς ο πολιτισμός μπορεί να μας χρησιμεύσει, να μας δώσει αυτές τις απαντοχές και τα κουράγια που χρειαζόμαστε για να ενισχύσουμε την κοινωνική συνοχή και έτσι να αποφευχθούν οι περιπτώσεις αυτές που καθημερινά βλέπουμε και διαπιστώνουμε να οδηγούν ανθρώπους σε απόγνωση και απελπισία.

Αυτό, λοιπόν, που θεωρώ ως βασική προσπάθεια, με την οποία θα αναμετρηθώ, είναι το να μπορέσω να βγάλουμε όλοι μαζί τον πολιτισμό από τα μουσεία. Γιατί υπάρχει ένας πολιτισμός που βρίσκεται εκτός μουσείων. Είναι ο πολιτισμός που η ΟΥΝΕΣΚΟ στη Διεθνή Σύμβαση του 2003 για την προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς τον έχει περιγράψει και που εμείς δεν τον έχουμε υπηρετήσει όσο θα έπρεπε. Ήδη όμως υπάρχει εν εξελίξει μια προσπάθεια την οποία θα φροντίσω με τους συνεργάτες στο Υπουργείο να την ολοκληρώσουμε, να την υπερασπίσουμε και όσο γίνεται πιο πολύ να την προβάλλουμε και να την αξιοποιήσουμε.

Η υπόθεση λοιπόν, της προστασίας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ένα πολύ μεγάλο μέγεθος. Είναι ο εκτός μουσείων και αρχαιολογικών χώρων πολιτισμός, είναι η ζωντανή πολιτιστική μας κληρονομιά, είναι αυτή που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, που έχει να κάνει με μεγέθη αξιακά, έχει να κάνει με μεγέθη που έχουν σχέση με τον ιδιαίτερο τρόπο που οι Έλληνες σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους έδιναν απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα που απασχολούν την κοινωνική συμβίωση αλλά και τη σχέση τους με τη φύση και τους άλλους λαούς. Γι’ αυτό λοιπόν, μέσα απ’ αυτές τις δράσεις θα προσπαθήσουμε τον πολιτισμό, σ’ αυτές τις ώρες της κρίσης να τον κάνουμε οδηγό μας για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες του παρόντος, θα τον κάνουμε πηγή έμπνευσης για να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη ελπίδα το μέλλον, θα τον κάνουμε πρεσβευτή μας για να κατακτήσουμε ξανά το σεβασμό και να εμπνεύσουμε ξανά την αξιοπιστία στους εταίρους μας.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Αυτός ο πολιτισμός που βρίσκεται καταχωνιασμένος στη μνήμη των ανθρώπων. Αυτός ο πολιτισμός που είναι ξεχασμένος γιατί έχει υποχωρήσει μπροστά στη δύναμη της υποβολής πολιτιστικών προτύπων που έρχονται από τον άλλο κόσμο, από τη Δύση ή την Ανατολή. Αυτό τον πολιτισμό, τον πολιτισμό της καθημερινής ζωής θα τον υπηρετήσουμε επίσης και θα αναπτύξουμε πρωτοβουλίες οι οποίες θα εισάγουν μέσα από την επιμελή φροντίδα για ανάκληση ξεχασμένων τρόπων για εκφράσεις, για γλωσσικά παίγνια για ομάδες που έχουν να κάνουν με οργανωμένους τρόπους αντιμετώπισης των βασικών γεγονότων της ζωής, από τα μοιρολόγια της Μάνης μέχρι όπου αλλού μπορεί να πει κανένας ότι είναι στη μνήμη των ανθρώπων καταχωνιασμένα και ξεχασμένα πρότυπα πολιτιστικής συμπεριφοράς που έχουν, όπως είπα και προηγουμένως, υποχωρήσει μπροστά στη δύναμη της δημοσιότητας, μπροστά στη δύναμη αυτού του κοσμοπολιτισμού, με την κακή έννοια, που έχει επ’ εσχάτων δημιουργήσει κακές συμπεριφορές πολιτισμού στον τόπο μας.

Επίσης, ένα από τα ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι και ο γλωσσικός μας πολιτισμός, δηλαδή αυτά τα αξιακά στοιχεία που μεταφέρονται ανά τους αιώνες μέσα από την ελληνική γλώσσα και βεβαίως υπογραμμίζουν, υπομνηματίζουν και επιβεβαιώνουν αυτή την ελληνική ετερότητα. Υπάρχουν όμως και πιο πεζά πράγματα τα οποία δεν θα υποτιμήσουμε. Ένα απ’ αυτά βεβαίως που μας απασχολεί είναι το θέμα της προστασίας και της φύλαξης των αρχαιολογικών θησαυρών ώστε να έχουμε ασφαλή μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους που να επιτηρούνται με σύγχρονα μέσα.

Επίσης, υπάρχει και το θέμα του να έχουμε ανοιχτά μουσεία σε όλους εκείνους που έρχονται από την άκρη του κόσμου, τους προσκυνητές στα μεγάλα και αξεπέραστα δημιουργήματα του κλασσικού μας πολιτισμού αλλά και του πολιτισμού της νεώτερης φάσης της ιστορίας μας.

Θα πρέπει επίσης, να αντιμετωπίσουμε και ήδη έχουμε αρχίσει το θέμα του στεγαστικού προβλήματος που έχουν οι υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι κατεσπαρμένες σε δεκαεπτά κτήρια, για τα οποία το ελληνικό δημόσιο πληρώνει 3,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο μισθώματα. Είναι μια εξοικονόμηση δαπάνης την οποία οφείλουμε να κάνουμε και πιστεύω ότι με τη συνεργασία και των εργαζομένων και των συνδικάτων και των υπηρεσιακών παραγόντων θα δώσουμε μια λύση που τουλάχιστον θα σέβεται το υστέρημα του ελληνικού λαού από το οποίο σχηματίζονται τα φορολογικά έσοδα.

Πέρα απ’ όλα αυτά αξίζει σ’ αυτές τις ώρες της κρίσης να αναζητήσουμε παράλληλες πηγές χρηματοδότησης για τον πολιτισμό, γιατί όπως έχει συνηθίσει καθένας μας να λέει, πολιτισμός χωρίς χρήματα δεν γίνεται. Βέβαια εγώ θα ήθελα ή τουλάχιστον θα προτιμούσα τον πολιτισμό που γίνεται χωρίς χρήματα, αυτόν δηλαδή που είναι ενσωματωμένος στην καθημερινή μας ζωή και γι’ αυτόν που όλοι μας πρέπει να συνεισφέρουμε. Κυρίως σε συνεργασία με τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο θα μπορέσουμε να δώσουμε μέσα από την εκπαίδευση και μαθήματα καθημερινού πολιτισμού τα οποία θα εισάγουμε στα σχολεία.

Επίσης, καταλήγοντας θα ήθελα να πω ότι είναι ανάγκη να μεταρρυθμίσουμε το νόμο για τις χορηγίες. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε από ανθρώπους που διαθέτουν χρήματα να υποστηρίξουν πολιτιστικές δράσεις όταν απ’ αυτές, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, δεν παίρνουν μια στοιχειώδη αναγνώριση. Θα πρέπει, λοιπόν, να οργανώσουμε μια διαφορετική αντίληψη για την πολιτιστική χορηγία καθώς επίσης θα πρέπει να εμπνεύσουμε και ένα κίνημα εθελοντών πολιτισμού. Ποιος δεν θα ήθελε να συμμετέχει σε αυτά τα νέα αλλά και τα παλιά προτάγματα μιας κυβερνητικής δράσης για την υπεράσπιση και την καλλιέργεια του ελληνικού πολιτισμού; Ποιος δεν θα ήθελε να είναι εθελοντής σε αυτού του είδους τις διαδικασίες και να απολαμβάνει την αναγνώριση της πολιτείας και της κοινωνίας, να έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο ώστε να του αναγνωρίζεται αυτό που κάνει;

Και με αυτή την έννοια, θα πρέπει να βρούμε μέσα από την κοινωνία ανθρώπους-πολίτες ενεργούς που μπορεί να συμβάλουν σε αυτό που σήμερα δεν μπορούμε να το έχουμε λόγω της στενότητας των χρημάτων που είναι διαθέσιμα.

Όμως και πέραν τούτου θα πρέπει οπωσδήποτε να ασχοληθούμε και με το σύγχρονο πολιτισμό. Ήδη πολλά έργα βρίσκονται σε εξέλιξη. Θα πρέπει οπωσδήποτε να εξάρω και να υπογραμμίσω τη σπουδαιότητα του νέου Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης που σε έξι-επτά μήνες θα το παραλάβουμε ως κτήριο και που πράγματι, όπως και εγώ διαπίστωσα σε συνεργασία με τους αρμόδιους που υπηρετούν αυτό το όραμα, πρόκειται για έναν άθλο στο χώρο της τέχνης.

Θα πρέπει ακόμη να αναφέρω και τη Λυρική Σκηνή καθώς επίσης και το χορό και τον κινηματογράφο, όπου σε όλους αυτούς τους δημιουργούς θα πρέπει να δώσουμε τη στήριξη, να δώσουμε αυτό που ζητούν από την πολιτεία, μια θαλπωρή και μια δυνατότητα διαλόγου, ώστε να μπορούμε όλοι μαζί σε αυτούς τους τομείς να κάνουμε δημιουργικά πράγματα.

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι σε αυτή την εποχή που ζούμε θα ήταν παράλειψη να μην προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τους σύγχρονους τρόπους της τεχνολογίας για την ανάδειξη και την προβολή του πολιτιστικού μας πλούτου. Άλλωστε –και εδώ επιμένω- θα πρέπει όλοι μαζί σε αυτές τις δύσκολες ώρες να κάνουμε μια προσπάθεια, να κάνουμε την καθημερινή μας ζωή χωνευτήρι αξιών και τότε τα πράγματα θα καλυτερεύσουν, χωρίς να χρειάζεται ούτε να είμαστε καταγγελτικοί ούτε να προβαίνουμε σε μονομερείς ενέργειες που μας εκθέτουν απέναντι στους εταίρους μας και στους άλλους φίλους μας.

Ευχαριστώ πολύ. "

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος (ΟΜ.Σ.Ι.Ε.)

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Την Παρασκευή 13 Ιουλίου συνεκλήθη στην Αθήνα η, προβλεπόμενη από Καταστατικό, Αρχαιρεσιακή Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος.
Κατόπιν της επικύρωσης των Διοικητικών και Οικονομικών πεπραγμένων της απελθούσας Διοίκησης από το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης διεξήχθη ψηφοφορία για την ανάδειξη νέας Διοίκησης.
Στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο εξελέγησαν οι:
  • Γεώργιος Ναούμ (Αθήνα)
  • Κωνσταντίνος Πολίτης (Αθήνα)
  • Πέτρος Μπλάνας (Βόλος)
  • Πέτρος Πάτρας (Αθήνα)
  • Αθανάσιος Παπαζαρής (Αθήνα)
  • Χαράλαμπος Τζινευράκης (Θεσσαλονίκη)
  • Ηρακλής Καλογερόπουλος (Κρήτη)
  • Γεώργιος Μακρυγιάννης (Πάτρα)
  • Κυριάκος Ναούμ (Χαλκίδα)
  • Ιωάννης Τσούνης (Αθήνα)
  • Κωνσταντίνος Κουτσουρός (Χαλκίδα)

Πρόεδρος επανεξελέγη ο Ιατρός κ. Γεώργιος Ναούμ.
Στις θέσεις Αντιπροέδρων (με καθήκοντα Περιφερειαρχών) εξελέγησαν οι κ. Πέτρος Μπλάνας, Χαράλαμπος Τζινευράκης, Γεώργιος Μακρυγιάννης και Ηρακλής Καλογερόπουλος.
Στη θέση του Γενικού Γραμματέα εξελέγη η ταπεινότητά μου.
Κοσμήτωρ, με καθήκοντα αναπλήρωσης του Προέδρου, εξελέγη ο Ομότ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αθανάσιος Παπαζαρής και Ειδικός Γραμματέας ο κ. Ιωάννης Τσούνης.
Στη θέση του Ταμία επανεξελέγη ο κ. Πέτρος Πάτρας.
Τέλος ορίστηκε Υπέυθυνος Δημοσίων Σχεσεων ο κ. Κυριάκος Ναούμ με αναπληρωτή τον κ. Κωνσταντίνο Κουτσουρό, στον οποίο ανατέθηκε ο τομέας ανάπτυξης εφαρμογών διαδικτύου.

Εκ μέρους του νέου Διοικητικού Συμβουλίου αλλά και προσωπικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση και μας τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους.
Είμαι βέβαιος ότι θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια τόσο για την πρόοδο της ιεροψαλτικής τάξης όσο και για την ανάδειξη της ιερής ψαλτικής τέχνης.

Με τιμή,
Κωνσταντίνος Πολίτης
Γενικός Γραμματέας ΟΜΣΙΕ

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Οι επιστημονικές μετρήσεις του Ρώσου φυσικού Αντρέι Βολκόβ

Ο Αντρέι Βολκόβ

To Πάσχα του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόβ,1του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ»,2 τέθηκε επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το θαύμα του Αγίου Φωτός. Το εγχείρημα διοργανώθηκε από τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι,3 για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο στον ρόλο των θαυμάτων στη θρησκεία.
Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, περί τις 09.00 το πρωί, ο Αντρέι Βολκόβ εισήλθε στον Ναό της Αναστάσεως, μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Το βασικό όργανο που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ήταν ένα ψηφιακό οσιλοσκόπιο4 (oscilloscope), συνδεδεμένο με ένα laptop που ήταν εφοδιασμένο με το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα. Βρισκόταν σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων από τον Πανάγιο Τάφο και βασική προτεραιότητά του ήταν να καταγράψει το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε συγκεκριμένες συχνότητες.

Το οσιλοσκόπιο που χρησιμοποίησε ο Ρώσος φυσικός για τις μετρήσεις του.
Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτές, τα περιγράφει ένα χρόνο αργότερα, στις 21 Απριλίου 2009, στην ακόλουθη συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Βέρα:

– Αντρέϊ Αλεξάντροβιτς, γιατί εσείς ειδικά πήγατε να εξερευνήσετε τη φύση του Αγίου Φωτός; Συμπίπτει αυτό με το επιστημονικό σας αντικείμενο;
– Τα τελευταία 12 χρόνια ασχολούμαι με το ονομαζόμενο πλάσμα χαμηλής θερμότητας.
– Τι είναι αυτό;
– Σε κατάσταση πλάσματος βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος: τα άστρα, τα γαλαξιακά νέφη, το διαστρικό περιβάλλον. Είναι ένα πολύ ιονισμένο αέριο… Πάνω στην ίδια τη Γη, ωστόσο, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, το οποίο μάθαμε να δημιουργούμε σχετικά πρόσφατα. Για παράδειγμα, στη χειρουργική άρχισαν να χρησιμοποιούν «νυστέρια» από μία λεπτότατη ροή πλάσματος, που θερμαίνεται μέχρι 5000-7000 βαθμούς. Αυτό είναι ένα υψηλής θερμότητας πλάσμα, με το οποίο μπορούμε μόνο να κόβουμε την ύλη. Αλλά υπάρχει και το πλάσμα χαμηλής θερμότητας, περίπου 40-80 βαθμών, που μπορεί να επουλώνει τα τραύματα. Με τη δημιουργία τέτοιων ιατρικών «επουλωτικών» μηχανημάτων ασχολούμαι κι εγώ, και ήδη αρχίζουμε την παραγωγή τους.
– Και ποια είναι η σχέση με το Άγιο Φως;
– Κρίνοντας από τις πολυάριθμες περιγραφές, η εμφάνιση του Αγίου Φωτός συνοδεύεται από την εμφάνιση πλάσματος, που εξωτερικά θυμίζει πολύ το πλάσμα χαμηλής θερμότητας. Για παράδειγμα, είναι γνωστό, ότι για κάποιο διάστημα το Φως αυτό δεν καίει καθόλου τα χέρια και το πρόσωπο. Επίσης, σχεδόν επί χίλια χρόνια οι αυτόπτες μάρτυρες μιλάνε για κάποιες λάμψεις, που διατρέχουν τα τείχη του ναού και πριν και μετά την έλευση του Φωτός.
– Τέτοια φαινόμενα πλάσματος είναι μοναδικά;
– Βεβαίως. Στο εργαστήριο ερευνούμε το πλάσμα χαμηλής θερμότητας μόνο στο κενό. Στον αέρα μπορεί εξίσου να υπάρχει, αλλά μόνο υπό αυστηρά καθορισμένες συνθήκες… και υπό πολύ υψηλή υγρασία. Αλλά, πάνω από τον Τάφο του Κυρίου το Πάσχα κάνει ζέστη και η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, δεν υπάρχει καμία υγρασία που να άγει τον ηλεκτρισμό, και δεν υπάρχει πηγή δυνατής διαφοράς και δυναμικού. Εν τω μεταξύ, εμφανίζονται εκεί λάμψεις, φωτεινές δέσμες, που, κατά τη γνώμη μου, μεταμορφώνονται ύστερα σε σπίθα και γεννούν το Φως».

Σύμφωνα με τον Ρώσο φυσικό, το φαινόμενο πλάσματος, που εκτιμάται ότι λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ναού, από επιστημονικής απόψεως είναι ανεξήγητο και αδικαιολόγητο. Η κορυφαία στιγμή όμως, για τις μετρήσεις του, επήλθε την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός, όταν ο πατριάρχης βρισκόταν κλεισμένος στο εσωτερικό του Τάφου. Η απρόσμενη μέτρηση καταγράφηκε στις 14:04 το μεσημέρι ώρα Ιερουσαλήμ (15:04 ώρα Ρωσίας). Δύο περίπου λεπτά αργότερα ο πατριάρχης εξήλθε με το Άγιο Φως. Συνεχίζει ο Βολκόβ στη συνέντευξή του:

– Είχε ώρα που ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισήλθε στο Κουβούκλιο , η τελετή άρχισε ... Και ξάφνου – νάτο! Καταγράφηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας εξαιτίας αγνώστου σήματος. Αυτό συνέβη στις 15:04. Μία διακύμανση – και τίποτε άλλο παρόμοιο. Και σύντομα εμφανίστηκε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αναμμένο κερί.
– Και τι διακύμανση ήταν αυτή;
– Ηλεκτρικό φορτίο. Το τι είναι, από πού προήλθε, δεν γνωρίζω. Αργότερα, έχοντας ήδη επιστρέψει στη Ρωσία, ασχολήθηκα με την αποκωδικοποίηση των καταγραμμένων ραδιοφωνικών σημάτων. Η διαδικασία (των μετρήσεων) κράτησε έξι ώρες και τριάντα λεπτά. Μία μέτρηση περιλαμβάνει γύρω στα χίλια «καρέ». Αρκετά κουραστική δουλειά. Αλλά επιβεβαιώθηκε το εξής: πριν την εμφάνιση του Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση… Δεν μπορώ τώρα να σας πω λεπτομέρειες, γιατί έχω δεσμευτεί απέναντι στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ. Το χαρτογράφημα των μετρήσεων θα είναι αναλυτικά παρατεθειμένο εκεί. Αλλά, το πιο σημαντικό το έχω ήδη αναφέρει: ήταν μία ηλεκτρική εκκένωση….Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Βλέπετε, εδώ δημιουργείται μία πλήρης εικόνα. Σας έχω ήδη πει για τα φαινόμενα πλάσματος – τα οποία από μόνα τους είναι ένα θαύμα, αφού στον ναό δεν υπάρχουν οι παραμικρές συνθήκες για τη δημιουργία τους. Το δεύτερο ανεξήγητο γεγονός είναι: η ηλεκτρική φόρτιση του αέρα που είναι εμφανής ακόμη και χωρίς τις συσκευές – πολλοί νοιώθουν ότι κατά την έλευση του Αγίου Φωτός τούς σηκώνονται όρθιες οι τρίχες στα χέρια. Αυτό είναι δυνατό μόνον υπό πολύ μεγάλη διαφορά ηλεκτρικών δυναμικών, ας πούμε, μεταξύ της στέγης του σπιτιού και του πατώματος του ισογείου. Και αυτό, εάν το σπίτι είναι από καθαρό χαλαζία και έξω έχει καταιγίδα. Αλλά το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, κατά κανόνα, δεν συμβαίνει καμία καταιγίδα, κάνει αίθριο καιρό. Και ο ίδιος ο Ναός του Κυρίου είναι χτισμένος από διάφορα υλικά – μάρμαρο, ασβεστιογενή πετρώματα, ξύλο. Το έχουν χτίσει χωρίς ενιαίο σχέδιο και έχει ένα πλήθος από διάφορους βοηθητικούς χώρους. Γι’ αυτό, η υποψία, ότι εξ αρχής είχε τοποθετηθεί μέσα του ένας τεράστιος μετασχηματιστής, απαραίτητος για τη συσσώρευση ηλεκτρικού φορτίου και της μετέπειτα εκκένωσης, είναι απλά εξωπραγματική. Αλλά η διαφορά των ηλεκτρικών δυναμικών παρόλα ταύτα δημιουργείται! Και σημειωτέον, σε συγκεκριμένη ημέρα, το Πάσχα, μετά τις προσευχές στο Κουβούκλιο. Και εδώ εμφανίζεται ενώπιον μας η τελευταία πτυχή που ανακαλύψαμε – η εμφάνιση του Φωτός συνοδεύεται από ηλεκτρική εκκένωση. Δηλαδή, αυτό σημαίνει, ότι η εμφάνιση του Φωτός είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων αυτών των απίστευτων, πλήρως ανεξήγητων φαινομένων, που έχουν μία ηλεκτρική φύση. Δεν είναι αυτό μία επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του;»

Ο Αντρέι Βολκόβ αναφέρει ότι, λίγο πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός, έλαβαν χώρα και καταγράφηκαν επιστημονικά τρία ανεξήγητα γεγονότα:
  • Το πρώτο είναι η αδικαιολόγητη παρουσία του φαινομένου πλάσματος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι από μόνο του ένα «θαύμα».
  • Το δεύτερο είναι η επίσης αδικαιολόγητη και ανεξήγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα σε συνδυασμό με την εξακρίβωση μεγάλης διαφοράς ηλεκτρικού δυναμικού.
  • Το τρίτο είναι η παρουσία ηλεκτρικής εκκένωσης την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός.
Τα τρία αυτά γεγονότα, που καταγράφηκαν ταυτόχρονα, τα χαρακτηρίσει «απίστευτα και πλήρως ανεξήγητα».
Η έρευνα του Αντρέι Βολκόβ παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί μία τελείως διαφορετική προσέγγιση στο θαύμα του Αγίου Φωτός, καθαρά επιστημονική. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελούν «μια επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του φαινομένου».
Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.
Ας περάσουμε, όμως, τώρα στη δεύτερη ενότητα των διηγήσεών μας, επιστρέφοντας και πάλι στο ταξίδι μας στον χρόνο. Βρισκόμαστε στις αρχές του 12ου αιώνα και το οδοιπορικό μας συνεχίζεται με τον Γερμανό ιστορικό Αλβέρτο του Άαχεν.
Παραπομπές:
1. Андрей Александрович Волков.
2. To Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ» (Kurchatov Institute) βρίσκεται στη Μόσχα και είναι το κορυφαίο επιστημονικό και ερευνητικό κέντρο της χώρας. Από το 1955 ήταν ήδη το σημαντικότερο κέντρο επιστημονικών εργασιών στα πεδία της θερμοπυρηνικής σύντηξης και φυσικής του πλάσματος. Το 1991, το Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ αναβαθμίστηκε και μετατράπηκε σε Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Ρωσίας και είναι σήμερα ένα από τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα του κόσμου.
3. Александр Московский.
4. «Αγοράσαμε ένα οσιλοσκόπιο τύπου Βέλιμαν αμερικάνικης παραγωγής», λέει ο Βολκόβ, «και σύντομα, μας φέρανε ένα ίδιο από την Αμερική, αλλά καλύτερης ποιότητας. Το βελτιώσαμε, του βάλαμε ευαίσθητη κεραία και ειδική προστασία από την στατική πίεση για να αποφύγουμε τους επιμέρους θορύβους. Μετά, δοκιμάσαμε το μηχάνημα αυτό σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, σε συναυλίες, κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Όλα αυτά μας πήραν περίπου δύο μήνες, και ίσα που προλάβαμε να ετοιμαστούμε για το ταξίδι –24 Απριλίου ήμουν ήδη στα Ιεροσόλυμα. Και στις 26 Απριλίου έφτασε το Πάσχα» (Εφημερίδα Βέρα, 21 Απριλίου 2009).
 
Πηγή:http://www.scarlakidis.gr/12.volkov.html

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Οι Τούρκοι ζητούν τον Επιτάφιο του Σείκιλου από την Δανία

Τον Επιτάφιο του Σείκιλου, το αρχαιότερο πλήρες σωζόμενο δείγμα μουσικής σύνθεσης διεκδικεί το Αϊδίνιο της Τουρκίας, όπου είναι και ο τόπος ανεύρεσης του.


Ο διευθυντής της τοπικής αρχής Πολιτισμού και Τουρισμού, Nuri Aktakka δήλωσε ότι ο Επιτάφιος του Σείκιλου, που ανακαλύφθηκε στις αρχαίες Τράλλεις την περίοδο 1882-883 κατά την διάρκεια κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου Αϊδινίου-Σμύρνης, μεταφέρθηκε παράνομα στην Σμύρνη και στην συνέχεια στο εξωτερικό.


Ο Επιτάφιος του Σείκιλου βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης στην Δανία. «Ερευνούμε τα ιστορικά έργα τέχνης που μεταφέρθηκαν παράνομα από το Αϊδίνιο στο εξωτερικό και ενημερώνουμε ανάλογα το υπουργείο Πολιτισμού. Έχουμε εκκινήσει τις διαδικασίες με το υπουργείο για την επιστροφή του Επιτάφιου του Σείκιλου. Οι στίχοι και οι μουσικές νότες στον επιτάφιο είναι πολύ σημαντικές για το Αϊδίνιο και τις αρχαίες Τράλλεις. Θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό για την επιστρογή του.»


Ο Σείκιλος έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας κατά το 200 π.Χ. Έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε:


ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ


Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος σαν διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης.


Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου:


ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ


Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η Ζωή, ο χρόνος καθορίζει το τέλος.



Ο ρυθμός του Σείκιλου



Η μελωδία του Σείκιλου


Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφεται η αφιέρωση ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), αλλά δεν γίνεται κατανοητό εάν πρόκειται για τη σύζυγο, την ερωμένη, τη φίλη, την αδελφή ή την κόρη του, ή και απλώς τη Μούσα της μουσικής. Το μήνυμα αυτό αντιστοιχεί στο επικούρειο απόφθεγμα «όσο ζούμε πρέπει να χαιρόμαστε όπως οι θεοί» γιατί ο θάνατος είναι το τέλος και δεν υπάρχει συνέχεια. Εμφανώς επικούρεια είναι όλα τα αναφερόμενα συστατικά του μέλους: η ηδονή της ζωής, η αταραξία, καθώς και το τελικό όριο της ζωής, ο θάνατος.


Πηγή:erroso.blogspot

7.12. Η ΟΜ.Σ.Ι.Ε. εορτάζει την "ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΟΥ"

      Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΟΥ, από την Ομοσπονδ...